AFSCHEID

Afscheid...............van Monrovia, Liberia

Het was een week van afscheid nemen,
- afscheid van de vertalers van de afdeling wat met een gezellige afsluiting werd gedaan waarin veel gezongen werd en veel lol gemaakt werd. Iedereen was op z’n Afrikaans gekleed. De vertalers zien we gelukkig weer terug volgend jaar. De meeste van hun hebben nu geen werk meer en zien er nu al naar uit dat we terugkomen.

- afscheid van de groepen vrouwen die naar Sierra Leone zijn gegaan. Voor de vrouwen was het ook moeilijk en spannend. De hele week waren ze al op de afdeling want we zouden dinsdag al weg. Uiteindelijk werd het vrijdag, omdat de passen voor de grens steeds maar niet klaar waren. Elke dag moest ik ze teleurstellen dat we nog niet konden vertrekken. Toen dan eindelijk groen licht gegeven werd waren ze enorm opgelucht en vielen ze elkaar onder gejuich om de hals.
Vrijdagochtend om half 5 vertrokken, het is bijna 3 uren rijden naar de grens en het grootste deel reden we in het donker. Bij de grens was het afscheid voor sommigen niet makkelijk, want wat staat je te wachten? Wij weten dat ze naar een goede kliniek gaan en dat ze goed geholpen zullen worden, maar hun moesten wat dat betreft helemaal op ons afgaan. Ik hoop en bid dat ze goed geholpen kunnen worden. In totaal hebben we 33 vrouwen naar Sierra Leone gebracht.

- afscheid van de afdeling, het is er nu zo stil en leeg en alles moest schoongemaakt en
opgeruimd worden. Vreemd hoor om daar nu rond te lopen na zoveel bewogen maanden. Je hoort de geluiden en alle stemmen gewoon nog in je hoofd. Soms was het zoveel geluid tegelijk, huilende kinderen een generator die constant lawaai maakt, de tv knoerthard aan, vertalers die lopen te zingen en te dansen. Vorige week hadden we nog spontaan een worship feest.

- afscheid van veel collega’s en het moeilijkste afscheid van Agnes die 3 maanden is
geweest. We hebben het erg goed gehad samen en veel aan elkaar gehad, veel weggeweest samen en veel lol gehad.

- afscheid van de mooie stranden en de verkoelende zee.

- afscheid van 11 dagen in een 1-persoonshut, het was heerlijk!!!

 

- afscheid aan het eind van deze week van Liberia, Monrovia……………de drukke stoffige, kleurrijke, lawaaierige stad. De kuilen in de wegen, de markten op straat.

Op het dok wordt het elke dag leger, alles wordt aan boord geladen. De grote tenten zijn schoongemaakt en ingepakt en alles wordt opgeruimd. Het schip wordt steeds leger, omdat er veel mensen naar huis gaan en er geen vertalers enz. meer aan boord werken.

- afscheid nemen is altijd, waar dan ook ter wereld, niet makkelijk, maar als ik heel eerlijk ben, dan ben ik blij dat we weer terugkomen over een paar maanden met nieuwe energie en goede moed om weer opnieuw voor 10 maanden dit land te kunnen ondersteunen en bemoedigen.

Wat ik meeneem zijn veel goede herinneringen, groei in m'n geloofsleven, nog meer vertrouwen in God, Afrikaanse liedjes in m'n hoofd, ontroerende momenten, indrukwekkende momenten, bijzondere mensen, komische momenten, bepaalde uitspraken die straks niemand meer snapt als je hier niet geweest bent, waardevolle contacten, heel veel foto's en filmpjes en noem maar op.

Wat ik ga missen zijn de mensen van Monrovia, de knokkers die er wat van proberen te maken ondanks alle nood en ellende en die al hun vertrouwen op God hebben gesteld en hier dagelijks van getuigen. Mensen die zich niet druk maken om allerlei kleinigheden zoals wij dat vaak zo gemakkelijk doen. Mooie mensen met een groot hart en vaak een big-smile op het gezicht. Kinderen die je naroepen "White woman, Mercy Ships thank you"

Na een afscheid volgt altijd weer een nieuwe periode in je leven. We gaan nu een tijd van rust tegemoet, want daar zijn we allemaal wel aan toe. Deze week moet ik zelf nog veel papierwerk afmaken en een verslag schrijven over de outreach wat betreft de VVF, of de doelen enz. behaald zijn en wat voor verbeterpunten er zijn voor volgend jaar en noem maar op. Daar moet ik even rustig voor gaan zitten.
Dan vrijdag gaan we vertrekken en hopen dan 6 december aan te komen op Gran Canaria, waar het schip op 10 december het droogdok in gaat. Het is een verplichting dat het schip 1x in de zoveel tijd drooggelegd wordt. In Engeland waar het schip verbouwd is, is dat ook al een poos niet meer gebeurd dus vandaar. Dan gaan we de week voor de kerst, als alles meezit natuurlijk, naar Tenerife waar het schip een gratis ligplaats heeft. Dan hebben we ship holiday tot Oud en Nieuw en daarna moet er nog het een en ander gebeuren in het schip. Toch veel dingen die verbeterd kunnen worden, of nog niet helemaal goed af waren voordat het hierheen kwam. Wat mijn taak gaat worden weet ik nog niet, we worden ingedeeld en dat kan dus overal zijn, keuken, schoonmaak, dek, tours geven op het schip en noem maar op.

5 December komen mijn moeder en Metty aan op Gran Canaria en gaan we 2 weken samen vakantie houden in een appartementje. Als het lukt komen ze me 6 december van de boot halen. ( Doet me denken aan alle reisjes naar Terschelling en Vlieland waar iemand me ook vaak van de boot kwam halen) Tot 19 december ben ik dan van het schip af. Het zal wel een hele vreemde gewaarwording zijn als je dan aan wal stapt en je bent weer in de westerse wereld, waar alles schoon, georganiseerd is, waar je stromend water hebt en verlichting op straat 's avonds en noem maar op. Dat zal een wereld van verschil zijn na dik 6 maanden Monrovia.
Ik zie er naar uit om te gaan varen en dan even 2 weken niks te hoeven doen. Lekker zwemmen en uitrusten en ik ben ook nog jarig in die 2 weken. Dus dat gaat allemaal hartstikke gezellig worden!
Nou, ik hou jullie op de hoogte, ik zal proberen wat mooie foto’s te maken tijdens de sail, het schijnt dat je dan ook dolfijnen langs ziet komen. Wie weet.
We moeten trouwens door de week wel gewoon werken van maandag tot vrijdag, maar goed het is niet anders. 3 December gaan we Sinterklaas vieren tijdens de vaart, ook gezellig denk ik. Er zijn een paar Nederlandse kinderen aan boord, dus er komt een echte Sinterklaas.
Voor de laatste keer dit jaar de groeten uit Monrovia!