WARM!!!!!!

Het wordt warm in Liberia, vandaar een hoedje gekregen (wees niet bang, ik zal het niet te vaak dragen, is namenlijk een zware hoed) en weer eens even lekker gezwommen in de zee. Dit na een weer zeer intensieve week ( 2 weken alweer).
Soms beslaat de camera gewoon, zo warm is het dan als je van binnen naar buiten loopt!
Vorige week nog gewerkt op de ward en voorbereidingen getroffen voor de laatste VVF screening hier in Liberi

a. Dat was deze week dinsdag. Voor mij nu de 4e keer om te organiseren en gelukkig ging het goed. We hadden een goed team van verpleegkundigen en vertalers en de dag verliep goed. Weer veel indrukwekkende verhalen en onderzoeken gezien en gehoord.

Veel vrouwen die verkracht waren dit keer, wat een trieste verhalen en wat een beschadigde vrouwen. Er zijn dik 40 vrouwen gezien, waarvan er 7 geen VVF hadden, maar iets anders, 1 vrouw was gewoon te ziek om geopereerd te worden en die hebben we doorgestuurd naar een kliniek van Artsen zonder Grenzen met haar familie. Deze vrouw was helemaal getraumatiseerd, al sinds een jaar lang, het verhaal was onsamenhangend, maar het kwam er op neer dat een man,( of mannen) hadden geprobeerd met hun handen de baarmoeder eruit te trekken. Daar wordt je dan helemaal stil van, hoe is het toch mogelijk, wat een gruwelijke dingen gebeuren er toch op de wereld.

Woensdag begonnen met de operaties, pittig, want deze week en volgende week zijn er veel vrouwen ingepland die voor de 2e of 3e keer terugkomen, omdat het in 1x niet geopereerd kon worden en ze na die tijd nog urine lekten. Spannend voor de vrouwen, we kennen elkaar nu, dus dat werkt ook weer anders. Ze zijn blij om ons weer te zien. Tot nu toe 1 operatie niet goed geslaagd, ze is erg ziek op het moment, heeft waarschijnlijk een tropische ziekte, wat nu getest wordt. Het is me wat. Een andere vrouw kwam terug op het dok, omdat ze weer lekte. Toen ze op het schip was en wachtte op onderzoek kreeg ze koude rillingen en hoge koorts, nu blijkt ze een nierontsteking te hebben. Het kwam dus heel goed uit dat ze net op het schip was( toeval?.........., ik denk het niet), we hebben haar direct opgenomen en zijn aan het behandelen. Zo blijft het een komen en gaan van vrouwen, die vragen hebben en zich zorgen maken enz.

We konden van die 40 vrouwen maar 8 nog in het operatieschema zetten, omdat er al zoveel "oude"patienten ingepland staan. Dit keer kunnen er 2 per dag geopereerd worden, vanwege de ruimte met de bedden op de ward. Er zijn ook nog andere operaties gaande en we hebben dan te weinig bedden. We hebben nu dus een terugkomplan voor de vrouwen op het dok op 8 november en moeten dan een plan klaar hebben om de vrouwen uit te leggen wat er gaat gebeuren. 28 Vrouwen zullen naar Siërra Leone gaan, en waarschijnlijk gaan we ze zelf brengen van hieruit, maar hoe en wat dat moeten we nog uitvogelen. Ze worden dan bij de grens opgehaald door een busje van de VVFkliniek in Freetown ( ook van Mercy Ships).

Komende week komen er 3 verpleegkundigen vanuit een ziekenhuis in het binnenland waar ze ook wel VVF doen. Ze komen voor training en opleiding, daar is een programma voor en na 2 weken kunnen ze dan een certificaat krijgen als ze de testen goed maken enz.

Dus weer een uitdaging, ik heb ze 2 weken gekoppeld aan nurses op de ward en moet zelf verder alles begeleiden en introduceren en uitleggen. Maandagochtend om 10 uur komen ze.

Het gaan nog een paar drukke weken worden, dus vandaar dat ik nu maar weer even wat op de blogspot zet, kom er denk ik niet zo snel meer aan toe.

Vrijdagmiddag vrij genomen, omdat dat nu nog even kon. Samen met Agnes op de fiets gestapt naar een tailor( naaier) en we zijn op visite geweest bij Joyce, ze is een maand geleden oma geworden en haar dochter had ik een keer rondgeleid op het schip, dus we moesten de baby komen bekijken.

Was heel leuk en gezellig, we hadden een dikke ananas meegenomen waar ze hartstikke blij mee waren. Trost op hun kleinkind en op hun woninkje werden waar we direct naar binnen werden geloodst, nog helemaal bezweet van het fietsen, direct de baby in de armen en een ander kleinkind van 7 maanden. De generator draaide buiten en de tv stond aan met een video met Afrikaanse gospel. Voor ons werden blikjes koud drinken gekocht op straat en daar zaten we dan. De tijd vloog om en dus maar weer terug naar het schip.

Er gebeurd zoveel, het is gewoon teveel om allemaal op te schrijven, maar dan heb ik ook nog wat te vertellen als ik weer thuiskom volgend jaar en ik moet ook wat voor m'n nieuwsbrieven bewaren. Je merkt dat we tegen het eind van de outreach komen, veel mensen zijn moe en uitgeblust, dus we proberen de moed er wat in te houden, wat aardig lukt moet ik zeggen.

We zijn vaak met een fijne groep mensen in onze vrije tijd en kunnen elkaar bemoedigen en we hebben ook veel lol.

Zondagavond heb ik een koor uitgenodigd hier uit een kerk in Monrovia, is al een poosje terug gepland, maar nu is het dan zover. Henrietta 1 van de vertalers op de afdeling zingt in dat koor. Een koor van 28 personen komt hier in de zondagavonddienst zingen. Ik heb een paar vrijwilligers gevonden om te helpen en we hebben toestemming dat ze hier eerst eten, dan een rondleiding op het schip en dan inzingen en de dienst. Wordt vast weer prachtig.
Ik weet niet of het lukt, maar als het lukt zet ik een filmpje op de blog met zang, maar de laatste paar keren lukte het helemaal niet meer met de filmpjes en er gaat veel tijd in zitten, maar wie weet.

Nou, dit was het eerst weer even, er komen een paar drukke volle weken aan, maar dan gaan we aftellen en afbouwen naar onze sail naar Gran Canaria.

Goed weekend allemaal.