Weer veel gebeurd

Hallo allemaal, daar ben ik weer even. Sinds vorige week maandag is weer veel gebeurd en gewerkt. De vroedvrouwen die we in opleiding hebben voor de VVF zorg zijn heel enthousiast en ze leren veel. Ze hebben allemaal een paar operaties bij kunnen wonen en werken nu mee op de afdeling.

Deze week is alweer hun laatste week, helaas geen operaties deze week van de VVF, want de arts die zou komen, is dus niet gekomen, dit wegens oponthoudt van hemzelf en het niet in orde hebben van de papieren en registratie in Liberia. Hij zou voor iemand invallen die wegens een sterfgeval in de familie was uitgevallen, maar helaas was de communicatie moeilijk, omdat hij dan weer in Sudan is en dan weer in London of in Nigeria. Dus niet gelukt.
We hadden er wel op gerekend en dus waren er voor deze week nog 8 vrouwen ingeroosterd.
Gelukkig is er een goede oplossing gekomen, we laten ze allemaal komen en dan worden deze vrouwen eind van de week naar Sierra Leone gebracht naar de VVF kliniek van Mercy Ships aldaar. Gelukkig maar, ik zag er al als een berg tegenop om ze te vertellen dat de operatie niet doorgaat. Moet je je indenken, ze lopen al jaren met de incontinentie, ebben eindelijk een screening gehad en een kaart voor operatie bemachtigd en dan gaat het niet door.
De vrouwen die ik het vandaag uitgelegd hebben vinden het een goede oplossing, zolang ze maar van hun probleem afgeholpen gaan worden. Wij zouden allerlei bezwaren maken als zoiets gebeurd, maar zij laten het over hun heen komen en vinden alles best.
Volgende week komt er nog een groep van 27 vrouwen naar het dok terug, deze vrouwen waren gescreend op 16 oktober, maar we konden hun niet meer inplannen. Voor deze vrouwen bedenken we ook een plan om ze in een paar groepen naar Sierra Leone te gaan brengen. Nog heel wat te organiseren dus, maar het gaat vast goed komen.

Op de foto met Musu, zij heeft al heel wat keren voor me vertaald en ze kon vorige week ook mee in de operatiekamer om voor het eerst in haar leven een operatie te zien. Helemaal goed natuurlijk en erg interessant!

Vorige week is een deel van de Nederlandse bemanning op de foto gezet, ze waren er lang niet allemaal, moeilijk om alle Nederlanders op een bepaald tijdstip naar buiten te krijgen voor een foto.

Na een drukke werkweek, weer even lekker op pad geweest in het weekend, even wat anders doen. Zaterdagochtend met Agnes bij Amy op bezoek geweest, in 2005 heeft ze een paar weken op de afdeling gelegen en sindsdien hebben we wat mailcontact gehouden. Amy is 16 jaar en was aan haar handen geopereerd, de middel-, ringvinger en pink waren aan beide handen aan elkaar gegroeid en nu zijn ze van elkaar af en kan ze alle vingers weer goed gebruiken. Ze is dit jaar nog een keer geopereerd en we hadden beloofd bij haar thuis op bezoek te komen.
Ze had voor ons gekookt en zo zaten we om 11 uur ’s ochtends al aan de rijst met spicie kruiden en een of andere vrucht erdoor en ze had een visje gebakken. Was erg lekker, daarna sinaasappels en bananen eten. Ze had alles voor ons klaarstaan en was zo trots en blij dat we er waren. We hadden helaas niet veel tijd, omdat ze verder weg woonde dan we dachten, dus proberen we nog een keer te gaan, dan kan ze ons de buurt wat laten zien en de markt.
’s Middags hadden we een auto uitgeboekt en zijn we met 7 Nederlanders het land in gegaan.
Ze hadden mij als driver ingeschakeld. We zijn zomaar ergens heengereden en toen een pad linksaf genomen, prachtige natuur en we kwamen langs een paar kleine dorpjes waar de kinderen met de auto meerenden en riepen, Mercy Ships, Mercy Ships!!!!!. We zijn in 2 dorpjes uitgestapt, in het laatste dorpje kregen we een rondleiding en moesten we de kerk en de school bekijken. De pastor die ons rondleidde zei dat hij mij wel eerder daar gezien had, maar ik was er van overtuigd dat ik daar nog nooit geweest was. Tot we bij de school kwamen, toen zag ik het ineens, ik ben daar in 2005 ook een dag geweest, maar er was veel veranderd, de kerk die er nu stond daar waren ze toen net mee aan het bouwen en dus had het hele dorp een andere aanblik.
Had de pastor het toch goed onthouden.
Het was een gezellige ontspannen middag zo even met een stel Nederlanders op pad, dan zie je weer eens wat anders van het land, Liberia is mooi en groen. De dorpjes zijn gemoedelijk, daar zou ik best kunnen wonen denk ik. Maar wees niet bang, dat zal niet gebeuren.
Ik kom weer terug…………………

Zondag zou ik op het schip blijven, moest toch ook ronde lopen op de afdeling, maar toen was er een driver ziek geworden en werd me gevraagd of ik wilde rijden naar een kerk. Ook een flink eind het land in, wat een belevenis. Ik reed achter Oebele aan en volgde zijn sporen van het rijden, want die weg was best kapot na al de regen. Daar rijden we dan, keihard door de plassen.................. dit keer zit ik achter het stuur........

Het was echt een prachtig klein dorpje waar we heen gingen, Cheesmansburg heet het. Toen we uit de auto stapten kwam er zo’n rust over ons heen, het was helemaal stil, alleen de natuur, heerlijk om te luisteren. Toen hoorden we een paar vrouwen heel mooi zingen, die waren alvast aan het oefenen voor het koor in de kerk. Prachtig mooi.
De kerkdienst zelf was wat moeilijk te volgen, maar het was goed om daar te zijn.
Inmiddels draait de week alweer en moet er veel geregeld worden, maar het werkt lekker op het moment en dat is goed.
De groeten en tot blogs, Mirjam