Foto's screening 18 februari

De foto's van de screening zijn vrijgegeven, dus hier dan nog een paar foto's van de screening afgelopen maandag. Om 5 uur 's ochtends stond er al een lange rij te wachten.

Er is nog veel te doen in Liberia, dit zijn maar een paar mensen uit die lange, lange rijen van die dag.

De draad weer opgepakt

Het is zaterdagochtend en dit weekend doe ik het even rustig aan. We hebben echt de draad weer opgepakt, zo voelt het en dan heb je je rust in je vrije dagen echt weer nodig. Ik in ieder geval wel ( ik merk toch dat ik "ouder' wordt........)

De president van Liberia is deze week ook weer aan boord geweest, dat is altijd een hele happening met allelei beveiligingsregels enz. Eerst komt er een groep soldaten aanrijden en neemt met veel bombarie hun plaats in op het dok met grote geweren voor het geval dat. Dan komen er allerlei auto's met van die bodygards aanrijden die op een plank naast de auto zo'n beetje uit de auto hangen en dan komt de president.

Aan boord heeft ze een toespraak gehouden en er waren nog meer mensen aanwezig van de regering en Mercy Ships heeft laten zien wat het plan is voor de komende 10 maanden op allerlei gebieden. Operaties, landbouw, kerken, waterputten en noem maar op.

Maandag hebben we een grote screening gehad in een nieuw voetbal stadion. De foto's hiervan zijn nog niet vrijgegeven, die moeten eerst via de pers en noem maar op, maar de volgende keer kan ik er misschien een paar plaatsen om een indruk te geven van hoe groot zo'n rij mensen kan zijn ( toch nog 1 gevonden, buiten het stadion gemaakt van de rijen ) Geschat wordt dat er 1300 tot 1500 mensen zijn geweest die in de rij hebben gestaan. Maar lang niet iedereen kon het stadion in, niet omdat het stadion te klein was, maar omdat ze klachten en ziektes hadden waar wij niks aan kunnen doen. Wat dat betreft doet Mercy Ships alleen gespecialiseerde operaties en een paar algemene. Er komen altijd mensen naar zo'n dag toe met maagklachten, rugpiijn enz. en helaas kunnen we deze mensen niet helpen.

Bij de ingang van het stadion werken dan 5 verpleegkundigen die moeten beoordelen of iemand wel of niet naar binnen kan. Heel veel mensen konden wel naar binnen en hebben nu een afspraak voor operatie in de komende 10 maanden.

Verder zal er over een paar weken op het dok nog een screening zijn van de plastiche chirurg, er zijn nu alwel mensen voor geselecteerd die dan komen en ook voor orthopedie. Het is helaas niet altijd mogelijk dat de desbetreffende arts aanwezig kan zijn bij de screening. Dus dan wordt het op deze manier opgelost.

Zelf heb ik bij de beveiliging buiten het stadion gewerkt in de ochtend en kon later naar binnen om te helpen bij het afnemen van de voorgeschiedenis van de patienten en bloeddruk enz. op te nemen. Het was een lange dag, om 6 uur 's ochtends zijn we die kant opgegaan en zelf was ik om half 8 's avonds weer terug aan boord. De laatste groep kwam om 9 uur weer terug.

Alles is goed verlopen en we verwachten veel patienten aan boord te ontvangden.

Deze week zijn de eerste operaties weer gedaan en loopt de zaal weer vol. Ook dagelijks weer veel oog operaties, deze mensen gaan dezelfde dag weer naar huis.

De afdeling leeft weer, de vertalers zijn weer terug en het voelt weer goed. We hopen weer veel mensen te kunnen helpen net als vorig jaar om ze een kans op een ander bestaan te bieden.

Verder is er in het land niet zichtbaar veel veranderd, de leefomstandigheden zijn nog hetzelfde en het maakt je triest als je ernaar kijkt. Wat moet er toch gebeuren om dit land weer op te bouwen. Elke dag weer stromen de mensen naar de stad om hun kraampje neer te zetten en te proberen hun waar te verkopen. Wat een opgave elke dag weer om geld te verdienen of niet en maar te zien of je die dag te eten krijgt. Nog steeds is 85 % van de bevolking werkloos.

Het enige wat de mensen hoop geeft is dat er geen oorlog meer gaande is, wij kunnen ons dat niet voorstellen hoe dat geweest moet zijn om 14 jaar in onrust en oorlog te leven. Werkelijk alles is kapot. Dan zal het inderdaad goed voelen als in ieder geval de angst weg is om neergeschoten te worden. Maar nu de rest nog. De regering werkt hard, maar de zichtbare resultaten zijn nog niet veel. De straten in de stad zijn vies en stinken. Er ligt nog steeds enorm veel afval op straat en je ziet soms een paar mensen aan het opruimen met een kruiwagen en een schep.

Hier aan boord is het dan weer een heel contrast met de stad. We leven hier wat dat betreft zo luxe. Terwijl als je het vergelijkt met hoe we thuis leven, ook weer een groot verschil is.

Dat voelt toch altijd nog dubbel als je dan de hele dag van boord bent geweest en je komt terug en kan een douche nemen en in een schoon bed kruipen. Natuurlijk waardeer je het enorm, maar het blijft vreemd voelen. De vertalers waar je de hele dag mee gewerkt hebt gaan weer terug naar hun verblijf en hebben geen stromend water en airco en noem maar op.
Hier aan boord leven we in het westen zeg maar en van het dok of sta je in Afrika.

Op Valentijnsdag zijn alle vrouwen tijdens de lunch toegezongen door de mannen aan boord, dat was wel erg leuk.

Vanavond gaan we met de hele ploeg uit eten, althans, voor wie er zin heeft. We gaan naar een restaurantje op het strand, dat gaat vast weer gezellig zijn, het hoort er allemaal bij als je hier met elkaar aan boord leeft en werkt.

Nog 6 weken dan kom ik weer naar Nederland en ik zie er naar uit. Weer in m'n eigen huisje wonen en m'n eigen familie en vrienden weer opzoeken. Aan de andere kant zal het ook best wel moeilijk worden om hier weg te gaan en zoveel achter te laten wat je opgebouwd hebt. Weer zo'n dubbel gevoel, maar ook dat hoort erbij. Het wennen in Nederland zal ook niet makkelijk zijn denk ik na een jaar weg te zijn geweest. Maar goed dat zien we in april wel. De komende weken zal ik m'n beste beentje nog voorzetten en hoop nog veel te kunnen doen en betekenen voor de mensen hier.

Goed weekend en oant sjen.

Klaar voor de 1e patienten

Na weer een volle werkweek is de afdeling en de operatieafdeling klaar voor de 1e patienten.

Weer heel wat werk verzet met elkaar, alles schoongemaakt en opgezet. Buiten staan de tenten weer en alles wat daar in hoort is naar buiten gesjouwd.

Het warme weer is weer erg wennen, het kan je echt vermoeien en je moet het eerst even wat rustiger aan doen. Ik weet weer wat zweten is zeg maar deze week.

Vorige week vrijdagavond hebben we 32 mensen opgehaald van het vliegveld, we waren met 6 auto's en een auto met een grote laadbak voor alle bagage. De wegen zijn voor een deel gerepareerd op weg naar het vliegveld, dus het rijdt weer wat makkelijker.

Zaterdag de stad in geweest, foei wat een hitte, ik had er hoofdpijn van.

Zondag weer naar de kerk geweest, waar we van harte welkom waren. Dat was weer mooi en bemoedigend om een dienst mee te maken hier in Afrika! Henrietta weer gezien, helemaal blij dat we weer terug zijn.

Zondagavond had ik samen met Helene 2 van de vertaalsters en hun mannen uitgenodigd om te komen eten. Dat was ook weer fijn om ze weer terug te zien.

Deze week hebben hebben we een soort open huis gehad op de afdeling waar alle bemanning kon komen en kon zien hoe het werkt in het ziekenhuis. Ook de operatiekamers waren open en je kon leren hechten en "opereren". Veel uitleg over alles en ook spelletjes voor kinderen.

Zelf was ik een patient, en deed mee in een spel waarin de crew ons moest verplegen en dan zo snel mogelijk alles klaar moest hebben. Ik begon met een beenwond, maar eindigde met verband om m'n hoofd en had malaria, veel lol gehad.

Ook hadden we een medische receptie waar allerlei artsen en verpleegkundigen uit de stad uitgenodigd waren. Ik had afgelopen week de VVF afdeling uitgenodigd en ze waren er bijna allemaal. We gaan afspraken maken om een soort van uitwisseling te doen met de artsen en verpleegkundigen.

Vanmiddag zijn alle dayworkers aan boord geweest en ingepraat. Goed om iedereen weer terug te zien. Maandag hebben we een grote screening in een nieuw voetbalstadion in de stad, daar werken ook alle vertalers aan mee.

Hoeveel mensen er komen is altijd de vraag, ze hebben dit keer uitgebreid geadverteerd, ook in de binnenlanden. Het kan best zijn dat er wel 1000 mensen gaan komen of meer.

Het is altijd een hele organisatie wat dat betreft en de hele bemanning wordt ingezet en helpt mee. Vanmiddag hebben we alle uitleg en info gehad en maandagochtend gaat de eerste ploeg om half 5 al op pad. Ik ben dit keer ingedeeld bij de beveiliging buiten het stadion om de mensen te woord te staan en in een rij te houden. We zijn met een groot team voor de beveiliging, ook de UN wordt weer ingeschakeld. Ik ben benieuwd, van de vorige 2 screeningen weet ik dat het een indrukwekkende dag kan zijn.

Op die dag worden de operatie schema's vol gepland en daarna gaan we los.

Dit is het team tot nu toe voor de afdeling en de uitslaapkamer, er komen nog wel een paar bij, die zijn nu onderweg. ( OK personeel staat hier niet bij op)

Dinsdag komt de president van Liberia nog aan boord en allerlei hoog bezoek, er is dan een receptie voor media.

Dit weekend maar even rustig aan, waar ik vanavond al mee ben begonnen, ik heb de hut even alleen dat is altijd genieten.

Het gaat goed met me, ik heb er nog steeds zin in om weer aan de slag te gaan en ben ook al aan het voorbereiden en aan het overdragen wat betreft het VVF gebeuren. Daar hebben we 3 maart weer een screening voor op het dock. Ook best een heel geregel altijd.

Nou, dit was het weer even, volgende week meer over de screening en alle andere zaken die er gebeuren.

Terug in Liberia

We zijn er weer, terug in Liberia.
Na een goede vaart van bijna 6 dagen zijn we dinsdagochtend in alle vroegte de haven binnengevaren. We waren om 7 uur precies voor de ingang van de haven.
Op het dock waren ze al bezig om de ceremonie voor te bereiden. Er waren 2 koren en een aantal gasten. Heel eerlijk gezegd had ik veel meer mensen verwacht, maar misschien was dat niet mogelijk ofzo. We werden hartelijk welkom geheten door degenen die er waren, met zang en toespraken.
Het is vreemd om weer terug te zijn, maar het voelt ook een klein beetje als thuiskomen. Vanavond even naar een dorpje geweest met een paar man van het schip. Daar gaan een aantal altijd heen naar de kerk, heel mooie omgeving. De mensen zijn erg blij dat ze ons weer zien en roepen ons toe op straat. Welcom back, Mercy Ships!
We hebben een poosje in het dorp gezeten op een bankje van bamboe met de sterrenhemel boven ons, verder geen licht daar, alleen een paar zaklampen. De kinderen zwermen meteen om je heen en willen allemaal tegelijk je hand vasthouden, je aanraken en vooral je haar voelen.......
De pastor van het dorp was erg blij dat we er weer waren en heeft met ons gebeden, zoveel dankbaarheid. wat is er toch een nood hier en dan voel je weer waarvoor je hier echt bent. Ik ben blij dat we er weer zijn en ga er nog een paar mooie weken van maken.

Morgen ga ik met nog 3 van de medical afdeling op pad naar het JFK ziekenhuis en locale klinieken om uitnodigingen te brengen voor de medische receptie die we volgende week woensdag hebben.
Het is de bedoeling om artsen en verpleegkundigen uit te nodigen, om op die manier weer een eerste contact te leggen. Ik vind het leuk om even op pad te mogen gaan, ben nog niet in al die locale klinieken geweest, dus weer wat nieuws.
Gister hadden we een beetje een luie dag na aankomst, iedereen was moe. We waren allemaal al voor dag en dauw op om te zien of we er al waren. De laatste 2 dagen van de sail hadden we erg geschommeld, gelukkig niet ziek geworden, maar wel slecht geslapen, omdat je steeds bijna je bed uitrolde. Dus weer even wat slaap inhalen.
Vandaag is iedereen weer los gegaan en wordt alles weer opgebouwd en ingericht op de afdeling en de operatiekamers en het dok wordt weer ingericht en de tenten weer opgebouwd en noem maar op. Vrijdag gaan we met wel 7 auto's naar het vliegveld om 30 nieuwe mensen op te halen, en zo begint het schip weer vol te stromen.
Het weer is goed, het is het droge seizoen en dat is goed te merken. Wel weer wennen dat je na 1 minuut al loopt te zweten, maar hier op het dok is vooral 's avonds een heerlijk briesje.
Hier alvast een paar foto's van de aankomst, er volgen deze week nog wel een paar.

Het schip wat aan de andere kant van het dok ligt, wordt bewaakt door de UN slodaten.

Het is 50 mijl uit de kust van Liberia opgepakt met 2,5 ton cocaine aan boord met een waarde van meer dan 300 miljoen dollar.

Alle cocaine is verbrand de dag voordat we aankwamen hier langs het dok. Het was de bedoeling via Liberia de cocaine door te smokkelen naar Europa. Het is me wat, er gaat hier heel wat om als je dat zo weer hoort. Er is veel corruptie en onrust op het moment.

We zijn echt weer gewaarschuwd wat betreft de veiligheid op straat en noem maar op.

Nou, dit was het weer even, wordt vervolgd zal ik maar zeggen............

Sailing.......... nog 3 dagen

We varen alweer 2,5 dag over de grote en diepe ( 5 km diep) Atlantische oceaan. De zee is kalm en ik voel me heel goed, alleen de 1e dag was het schommelen, maar nu heb je eigenlijk niet eens meer in de gaten dat je vaart. Ik kan er dus nu heerlijk van genieten wat dat betreft. De pillen doen hun werk.

We liggen goed op schema en komen als alles zo doorgaat dinsdagochtend om 7:00 uur aan in de haven van Monrovia. Daar is om 9:00 uur een ceremonie gepland op het dok, dat zal wel mooi zijn denk ik.

We werken wel tijdens het varen, maar we overwerken ons niet hoor. We hebben dossiers klaargemaakt voor alle verschillende operaties en zijn nu pillen aan het tellen en in kleine zakjes aan het doen. Die krijgen de patienten mee na ontslag of al tijdens de screening als blijkt dat ze wat op krachten moeten komen. Het zijn ijzertabletten, vitaminepillen en pijnstillers.

Tussen de bedrijven door zit ik veel aan dek, op het bovenste dek en eten we daar ook vaak met elkaar. Komend weekend lekker vrij en dan maandag de laatste pillen tellen.

Verder hebben we veel bijeenkomsten met info over de situatie in Liberia en we hebben een aantal gebedsbijeenkomsten om te bidden voor de mensen en het land waar we weer naar toe gaan.

Je kan merken dat we dichterbij Afrika komen, het is buiten al een stuk warmer en 't hemd kan weer uit zeg maar en de sokken weer in de kast. Je voelt de lucht gewoon warmer worden.

Het is op dit moment heel erg warm in Liberia, dus dat wordt eerst weer zweten.

Op zich is een stuk varen misschien wel een goede overgang van het rijke westerse naar het arme Liberia. Vandaag hoorden we dat Tenerife op nummer 13 staat van de rijke landen in de wereld en dat Liberia niet eens op die lijst voorkomt, Sierra Leone staat als laatste op nummer 135. Het is niet eens in getallen uit te drukken hoe slecht het land ervoor staat. Er is helemaal geen infrastructuur om er zowiezo achter te komen hoe het ervoor staat.

Maar wat een overgang dan als je het zo op een lijst terugziet.

Vandaag hadden we een live boat training tijdens het varen, dat is een verplichting, een fire drill en een pirate drill en lifeboat training. Tijdens de drill ging het echter over in een werkelijke situatie. Iemand had iets zien drijven aan stuurboord kant en er werd direct alarm geslagen.

De kapitein gaf aan dat de situatie nu echt was en dus niet meer een oefening.

Het schip minderde meteen vaart en ging een rondje varen om terug te komen naar de plek waar ' iets' gezien was. Iedereen werd opgeroepen bij naam en er werd gechecked of we er allemaal nog waren.

Gelukkig was dat zo, het zal toch gebeuren zeg dat er iemand overboord valt en niemand heeft het gezien, daar drijf je dan midden op de oceaan.

In ieder geval, we hebben nog een poos rondgevaren op die plek, maar er was niks te zien. De reddingsboot was al standby, maar hoefde niet overboord. Best wel even spannend.

Nou, zo weer lekker slapen, dat wil hier wel op zee.

Volgende week meer over de aankomst in Monrovia.

Goed weekend allemaal.