Decoration day en Vrouwenconferentie

Nu ik weer gewoon diensten draai op de afdeling heb ik door de week lekker wat dagen vrij.

Na maandag en dinsdag een vroege dienst gewerkt te hebben, wat weer heel leuk was om te doen, ben ik dinsdag en woensdag op pad geweest.

Woensdag was het decoration day wat inhoudt dat 1x per jaar op 12 maart alle graven schoongemaakt worden op alle begraafplaatsen in Liberia, al het onkruid en alle rommel om de graven heen wordt weggehaald. De graven worden schoongemaakt en opnieuw geverfd en er worden bloemen en kransen gelegd.

Ik ben samen met Gea bij Anneke en Mambu geweest. Ze wonen vlakbij een begraafplaats bij het strand. Het was een drukte van belang, de kraampjes met kransen hadden een topdag en iedereen stond van alles te verkopen. Honderden mensen kwamen naar de begraafplaats en iedereen had een vrije dag. De graven zijn hier boven de grond met betonnen platen eromheen en we liepen er gewoon overheen, vreemde ervaring, maar het kon niet anders. Er zijn hier geen nette rechte paadjes tussen de graven door, alles ligt kris kras door elkaar.

We hebben weer heel wat verhalen en ervaringen gehoord van Mambu en Anneke, wat is er dan veel dat wij allemaal niet weten, wat er hier omgaat in Liberia en ook wat een geestelijke strijd hier gaande is. Mensen hier uit het land ervaren veel meer de geestelijke strijd, zijn er veel gevoeliger voor wat betreft demonen en witch docters en noem maar op.

Hier wat foto's van de woensdag, na de begraafplaats te hebben bezocht zijn we een stukje gaan lopen in de buurt en wat gedronken op een "terrasje".

Mambu heeft heerlijk voor ons gekookt en we hebben nog gezwommen, hadden geen zwempak mee, maar we konden een korte broek en t-shirt lenen en daarmee maar het water in. Heerlijk even opgefrist.

Donderdag was ik uitgenodigd om op een vrouwen conferentie te komen. Ik was uitgenodigd door een vertaalster van de afdeling. Hun kerk had deze hele week een vrouwen conferentie vanuit 50 kerken hier in Liberia uit 13 verschillende districten. Er kwamen dus ook heel veel vrouwen vanuit het binnenland. Ze waren al 3 dagen bezig en slapen en eten daar ook.

Nuhn ( de vertaalster) had me gevraagd of ik dan ook wat wilde vertellen over de VVF en over de bevalling en noem maar op. Tja, na zo veel ervaring van het afgelopen jaar met dit grote probleem van incontinente vrouwen kon ik niet anders dan ja zeggen. Het is zo belangrijk dat er uitleg gegeven wordt over het hoe en wat en hoe het voorkomen kan worden, daar kon ik niet omheen. Ik zag er wel wat tegenop, want als ik in het openbaar moet spreken sta ik altijd wat te trillen en kom niet goed uit m'n woorden, zeker in het engels, maar heb er voor gebeden dat ik een duidelijke uitleg zou kunnen geven. Dit was zo'n mooie kans om heel veel vrouwen te bereiken, ook uit het binnenland. Ook kon ik nog wat vertellen over Mercy Ships en welke operaties er gedaan worden. Super gemotiveerd dus en dat heeft geholpen.

Ik had wat collega's meegevraagd en we waren met z'n zevenen. Ik was de eerste spreekster van de dag en werd heel officieel aangekondigd. Er werd in 3 talen ( dialecten) vertaald, dus dat gaf me tussendoor steeds wat tijd om na te denken over hoe ik het volgende zou gaan zeggen.

Het ging heel goed, ik was rustig en kon duidelijk uitleggen hoe en wat, ook aan de hand van platen en een boek over de zwangerschap. Het scheelde dat ik het op de afdeling ook al vaak verteld heb, alleen zaten er nu wat meer vrouwen. We schatten zo'n 800.

Wie had dat nu ooit gedacht dat ik ooit eens voor zo'n grote groep zou staan te spreken.

Het was buiten onder met houten stokken gespannen lakens en bladeren. Het voelde gewoon heel goed om uitleg te geven aan al die vrouwen, om ze bewust te maken van bepaalde zaken.

Voor ons is het de basis kennis die we al op de lagere school leren zeg maar en het is dan ook de kunst om het simpel en begrijpbaar uit te leggen.
k had m'n Afrikaanse out fit voor deze gelegenheid ook aangetrokken, het is zo'n enorm kleurrijk geheel, al die vrouwen bij elkaar. Niet 1 heeft dezelfde jurk aan of dezelfde stof.

I

Hier druk bezig van alles uit te leggen samen met de vertaalsters. Ik had 3 kwartier spreektijd en dacht dat nooit vol te kunnen krijgen, maar doordat alles 3x vertaald werd vloog de tijd om.

Er stond een grote wandklok voor m'n neus om de tijd in de gaten te houden en ik mocht pas beginnen toen alle mannen weg waren, die hadden het geluid aangesloten, ruisende microfoons.

Weer een bijzondere ervaring rijker geworden. Ik heb enorm veel respect voor de vrouwen hier in het land, wat hebben wij het dan allemaal makkelijk in Nederland wat heel veel zaken betreft.

Morgen nog een dag op pad, op bezoek bij Marie en een school. De dagen die ik hier nog vrij ben probeer ik zoveel mogelijk goed te benuttenen er van te genieten en zal dus veel weg zijn als het even kan.

Dit weekend moet ik werken, 12 uurs- diensten van 7 tot 7, maar dan ben ik volgende week weer een dag extra vrij, dus kan ik weer op pad.

Wordt vervolgd..................