Verdriet

Vandaag is er een ongeluk gebeurd. Er is een bemanningslid verdronken aan het strand.
Hij werkte in het team van de tandartsen. Hij was 21 jaar en komt uit de USA.
De stroming is momenteel erg sterk en onberekenbaar doordat we in het regenseizoen zitten. Hij was samen met een vriend en een paar meisjes naar het strand en zijn vriend en hij gingen het water in, waar ze onverwacht werden meegesleurd in een hele sterke stroming.
Zijn vriend kon uit het water komen, maar hij kon dat niet en toen er nog een dikke golf over hun heen kwam, verloor hij de controle en raakte in paniek en is verdronken. Hij is een stukje verderop op een paar rotsen weer aan wal gekomen en ze zijn direct gaan reanimeren en hebben het schip gebeld. Het emergencyteam is er meteen naar toe gegaan, maar het is wel dik 40 minuten rijden. Ondertussen hebben ze hem naar een lokaal ziekenhuis gebracht ( dicht bij het strand), maar het mocht niet baten. Hij heeft het niet overleefd, heeft niet meer gereageerd sinds hij uit het water was.

Iedereen op het schip werd direct geinformeerd over de situatie en we zijn allemaal bij elkaar gekomen om te bidden. Later hoorden we dat hij het niet overleefd had.
Het is allemaal heel onwerkelijk moet ik zeggen, en er komen ook weer zoveel herinneringen terug aan het moment dat me verteld werd dat mijn zus verongelukt was, het is zo'n enorme schok, het dringt eerst gewoon niet tot je door.
Zijn ouders zijn op de hoogte gebracht en we zullen deze week horen hoe het verder zal gaan. Hij is nu in een ziekenhuis in de stad, omdat er hier geen koeling aan boord is en er moeten allemaal zaken geregeld worden via de ambassade enz.

Emotioneel vandaag, we hebben vanavond een dienst gehad en worden goed opgevangen als dat nodig is, iedereen is er enorm van onder de indruk. Het is eerder gebeurd een paar jaar geleden in Sierra Leone, toen is er een echtpaar verdronken ook door de stroming.

Wat ik zelf altijd het moeilijkste vind is dat alles gewoon weer door gaat, terwijl voor de familie van deze jongen de tijd nu gewoon even stilstaat. Het liefst zou ik nu ook even willen stoppen met alles, maar morgen ( maandag) verwachten we weer dik 30 vrouwen voor de VVF screening en er komen heel veel oogpatienten morgen. Alles gaat door, om 7 uur beginnen we al, dus het wordt weer een lange dag.
Laten we hopen en bidden dat we veel vrouwen een operatie aan kunnen bieden. Er is nu een andere arts die vanavond is aangekomen, hij blijft 2 weken. is zeer ervaren in dit soort operaties en lijkt me een heel rustige aardige man, ik heb hem net even ontmoet,ik zal morgen de hele dag met hem samenwerken, maar ook dat zal weer lukken, voor zover dat kan hebben we ons goed voorbereid.
Tot volgende week, of eerder, Mirjam