HALLELUJAH CHORUS

Het was in 1 woord geweldig gisteravond met het koor. Om half 5 stonden ze al te wachten bij de gate naar het dok in een busje met veel te veel personen erin en een volgepropte taxi. Totaal 30 mensen. Henrietta die op de afdeling werkt als vertaalster en ik hebben ze opgehaald en ook wij werden nog in de auto's erbij gepropt, toen met z'n allen naar het schip gereden.

Daar aangekomen, alles uitladen, ze zagen er prachtig uit allemaal en waren enorm enthousiast om nu eindelijk bij ons te komen zingen en het schip te zien.

Eerst natuurlijk een foto voor het schip en toen allemaal door de security naar binnen.

In de eetzaal waren tafels gedekt en eerst hebben we met elkaar gegeten. Na het eten in groepjes van 5 een tour over het hele schip gegeven wat enorm gewaardeerd werd. De meeste mensen waren nog nooit aan boord van een schip geweest, ze verbazen zich erover dat zo'n groot schip op het water blijft drijven en dan alles wat aan boord is. Ze stappen even de westerse wereld in, zo wordt het vaak ervaren.

Toen de instrumenten en geluid testen , foto's maken voor de Liberiaanse vlag en om 7 uur begon de dienst.

Eerst zaten er niet zoveel mensen in de zaal, maar toen het koor eenmaal aan het zingen was liep de zaal steeds voller. Het wordt ook altijd uitgezonden op alle schermen in het schip zeg maar, dus de crew werd enthousiast. Het eerste nummer was om kippevel van te krijgen en zo ging het meer dan een uur door. Veel Afrikaanse liederen, de Ghanese bemanning aan boord stond te dansen en te zingen, want het waren veel liedjes uit hun land. Wat een stemmen zeg, geen microfoon, alleen voor de solozanger!

Ik heb geprobeerd om een filmpje op de blogspot te zetten, maar helaas lukt dat niet. Het is haast niet over te brengen in woorden hoe machtig mooi dit was. Bijzonder was ook dat de schip pastor spontaan een collecte wilde houden voor het koor na afloop ( dat gebeurt anders nooit en er werd gul gegeven)

Ik heb wel vaker koren gehoord, maar zoals dit..............super. Jullie hadden er allemaal even bij moeten zijn. Deze groep mensen zong diep vanuit hun hart en hun geloof en dat kwam er helemaal uit, het raakte iedereen die in de zaal zat.

Na afloop waren de bedankjes niet van de lucht, er werd nog even doorgespeeld en voor we het wisten waren me met een groep aan het dansen met het koor.

Na afloop nog wat gedronken en daarna hebben we het koor uitgeleide gedaan.

Toen ik in bed lag hoorde ik ze nog zingen.

Vandaag begonnen aan de training van 3 midwives( verloskundigen) uit het binnenland. Zij werken daar in een ziekenhuis op de kraamafdeling en kunnen dus ook een hele belangrijke rol spelen in het voorkomen van een VVF. Een paar keer per jaar komt daar een VVF chirurg en hebben ze dus dan de zorg voor de vrouwen. Vandaar dat ze nu de komende 2 weken een programma volgen hier aan boord om te leren hoe de nazorg is en wat ze juist wel en juist niet moeten doen. Ook kunnen ze meekijken met de operaties. Ik kreeg om half 8 vanochtend al bericht dat ze op het dok waren. We hadden om 10 uur afgesproken, maar ze waren gister laat aangekomen in Monrovia en hadden hier een slaapplaats ver van het schip. Vanochtend waren ze dus al supervroeg opgestaan om op tijd te komen, want ze hadden geen idee hoever het naar het schip is. Het was vechten om een taxi zeiden ze, maar daar waren ze dus al om half 8.

Toen zijn we gelijk maar begonnen, eerst maar ontbijt aangeboden, want ze hadden nog niks gehad. Daarna eerst een tour over het schip, ook zij waren nog nooit op een schip geweest en hadden dezelfde verbazing als het koor, hoe is het mogelijk dat zo'n groot schip blijft drijven op het water?????????

De hele ochtend orientatie met ze gedaan en doorgesproken welke verwachtingen ze hebben van deze training en het programma doorgenomen een test gedaan om te checken hoeveel ze al weten van de VVF verzorging en een les gegeven. Had ik ook allemaal nog nooit gedaan, maar voor alles is een 1e keer merk ik hier steeds weer. Ze zijn erg enthousiast en leergierig, ze willen zo graag leren en dan zelf weer hun kennis overdragen en zo hoort het ook te zijn. Morgen komen ze weer en gaan ze meewerken op de afdeling. Het zijn gezellige enthousiaste vrouwen, dus dat gaat wel goedkomen de komende 2 weken. Wie weet kan ik ze nog eens bezoeken in hun ziekenhuis.

Nou alweer een heel verhaal van 2 dagen, ik stop er weer mee, moet nog heel wat mailtjes beantwoorden.