TERUG NAAR LIBERIA

Het is weer tijd om even wat van me te laten horen. Ik dacht dat er nog maar 1 week voorbij was, maar het zijn er alweer 2!!!!
Ik hoor dat het in Nederland nu echt herfstweer is geworden, hier wordt het steeds warmer.
Om jullie even lekker te maken...................., gister na lange tijd weer een dagje naar het strand geweest, heerlijk in de golven gedoken en gezwommen en ook op het strand gegeten en genoten van de prachtige zonsondergang. Was echt even ontspanning voor ons. Het zijn drukke intensieve weken geweest, de vroedvrouwen hebben inmiddels hun certificaat gehaald voor de training die ze hier gedaan hebben en zijn weer terug naar hun eigen ziekenhuis. Ze hebben in de 2 weken dat ze hier waren echt heel veel kennis opgestoken, heel mooi om te zien hoe geïnteresseerd ze waren en hoe ze hun best hebben gedaan.
Wat betreft het regelen voor vervoer naar Siërra Leone voor 4 groepen vrouwen, dat gaat moeizaam, op zich hebben we datums en alles klaar, maar het wachten is op een grenspas voor de vrouwen, we hebben alle pasfoto’s en namen hier in de stad ingeleverd en nu is het wachten………………….maar de tijd gaat snel en we hopen dat de passen op tijd klaar zullen zijn zodat we nog 4x naar de grens kunnen rijden naar Sierra Leone. Tussen 2 groepen moeten 3 dagen zitten, want voor de kliniek in Sierra Leone is het een stuk verder rijden dan voor ons.
Dus maar bidden en hopen dat het nog allemaal gaat lukken voor 30 november, want dan vertrekken we hier. We wachten af……………… Vrijdag hebben we de laatste dressceremonie gehouden en hebben we ook een paar vrouwen waarbij de operatie niet gelukt is gevraagd of ze mee wilden doen in de ceremonie en we hebben hun ook mooi aangekleed enz. Er waren nog 7 vrouwen, waarvan er (maar) 3 droog waren. De laatste weken zijn wat dat betreft verdrietig voor veel vrouwen, maar we hopen dat ze een volgende keer terug kunnen komen. Het was een emotionele dienst, waarin Clementine ( counselor) iedereen echt bemoedigd heeft met haar preek. Nog 1 week wordt er geopereerd, 16 november zal de laatste OK dag zijn. Wat betreft de VVF, er liggen nog een paar vrouwen die infecties hebben aan de wond, dus die blijven nog even en er zijn 7 vrouwen die wachten tot hun grenspas klaar is, zij gaan in de 1e groep naar Sierra Leone. We hebben ze hier gehouden op de afdeling, omdat ze allemaal ver weg wonen. Dus die hangen wat om en worden een hechte groep als ze straks samen op reis gaan.
Ik hoop zelf ook een paar keer te rijden, we gaan met 2 landrovers en het is ongeveer 4 uren rijden naar de grens.

Zondagochtend naar de kerk geweest van het koor wat hier laatst gezongen heeft. Het koor had een pak voor me laten maken, en wilde me dat overhandigen. Verder kreeg iedereen die had meegewerkt hier aan boord een certificaat van waardering, allemaal mooi geschreven.
Ik moest ter plekke de “jurk” aantrekken ( het werd me aangetrokken) voor in de kerk over de rest van m’n kleren en dat was natuurlijk wel lachen. We hadden voor het koor de opnames die gemaakt zijn op een DVD gezet en ik had allemaal foto’s voor ze uitgeprint. Het is een fijne kerk met visie en bijbelgetrouw. Je merkt de saamhorigheid echt en ze bouwen met elkaar aan de kerk, wat goed te zien is. Hun visie is om ook een school te kunnen bouwen op het stuk grond wat ze hebben en een kliniek te starten. Heel serieuze plannen.
Elke nacht slaapt er iemand uit de kerk in het bijgebouw, om te waken over al de instrumenten en stoelen enz. , want anders zou het gestolen worden, het is me toch wat.
Maar ze doen het toch maar met elkaar elke dag en elke week. Voordat wij vanochtend kwamen waren er 8 mensen gedoopt in de zee, de dienst begon daardoor wat later, want iedereen was naar zee geweest. Jammer dat we dat niet wisten, anders hadden we meegekund.
Ze hebben 2 pastors, die het werk geheel vrijwillig doen, geen vast inkomen dus, maar giften en gaven. De preek ging over de bouw van de stadsmuur uit Nehemia, dat we als we wat willen bereiken dat we het dan samen moeten doen. Bij de bouw van de muur hielp ook iedereen mee met zijn gezin. Het was een duidelijke boodschap

Daarna visite gehad, inmiddels hebben we al vaak mensen uitgenodigd om te eten op het schip en een rondleiding te geven. Gister waren dat een paar broers en zussen en pastors van Marie, de vertaalster waar we een paar keer thuis zijn geweest. Iedereen vindt het altijd prachtig om aan boord te komen kijken. De meeste Liberianen zijn nog nooit aan boord van een schip geweest en kijken hun ogen uit. Gisteravond weer een prachtig koor in de dienst, wat kunnen de mensen hier toch prachtig zingen, aan het einde was bijna iedereen weer aan het dansen. Heerlijk om mee te maken.

Vandaag is officieel bekent gemaakt dat we volgend jaar niet naar Sierra Leone gaan, maar terugkomen in Liberia voor een periode van 10 maanden. Om verscheidene redenen is deze beslissing genomen, we wisten het al een poosje, maar mochten er niks over zeggen.
Dat was best moeilijk, want ik wilde het graag aan de vertalers vertellen dat we terugkomen.
Maar vanaf vandaag is het dus officieel!!!!
Zelf vind ik het wel fijn om hier weer terug te komen na de Canarische eilanden, alles is bekend hier, dus dat scheelt een hoop energie om je weg weer overal te vinden en te wennen.
De Liberianen zijn er heel erg blij mee dat we terugkomen, het was vandaag al op de radio en in de krant. Voor de mensen in Sierra Leone is het wel moeilijk, want daar is uiteindelijk ook nog veel leed en ziekte en armoede. Maar de keus is weloverwogen gemaakt, ik zal jullie niet vermoeien met alle redenen die zijn opgenoemd, maar die zijn voor ons in ieder geval wel overtuigend.
Dus in april vlieg ik weer terug vanuit Monrovia…………….. ik zal binnenkort de vlucht gaan boeken. Het lijkt nog ver weg, maar de tijd vliegt voorbij.
Nou, dit was wel zo’n beetje het meeste nieuws wat ik heb, tot de volgende keer maar weer.
Groetjes, Mirjam