Sailing.......... nog 3 dagen

We varen alweer 2,5 dag over de grote en diepe ( 5 km diep) Atlantische oceaan. De zee is kalm en ik voel me heel goed, alleen de 1e dag was het schommelen, maar nu heb je eigenlijk niet eens meer in de gaten dat je vaart. Ik kan er dus nu heerlijk van genieten wat dat betreft. De pillen doen hun werk.

We liggen goed op schema en komen als alles zo doorgaat dinsdagochtend om 7:00 uur aan in de haven van Monrovia. Daar is om 9:00 uur een ceremonie gepland op het dok, dat zal wel mooi zijn denk ik.

We werken wel tijdens het varen, maar we overwerken ons niet hoor. We hebben dossiers klaargemaakt voor alle verschillende operaties en zijn nu pillen aan het tellen en in kleine zakjes aan het doen. Die krijgen de patienten mee na ontslag of al tijdens de screening als blijkt dat ze wat op krachten moeten komen. Het zijn ijzertabletten, vitaminepillen en pijnstillers.

Tussen de bedrijven door zit ik veel aan dek, op het bovenste dek en eten we daar ook vaak met elkaar. Komend weekend lekker vrij en dan maandag de laatste pillen tellen.

Verder hebben we veel bijeenkomsten met info over de situatie in Liberia en we hebben een aantal gebedsbijeenkomsten om te bidden voor de mensen en het land waar we weer naar toe gaan.

Je kan merken dat we dichterbij Afrika komen, het is buiten al een stuk warmer en 't hemd kan weer uit zeg maar en de sokken weer in de kast. Je voelt de lucht gewoon warmer worden.

Het is op dit moment heel erg warm in Liberia, dus dat wordt eerst weer zweten.

Op zich is een stuk varen misschien wel een goede overgang van het rijke westerse naar het arme Liberia. Vandaag hoorden we dat Tenerife op nummer 13 staat van de rijke landen in de wereld en dat Liberia niet eens op die lijst voorkomt, Sierra Leone staat als laatste op nummer 135. Het is niet eens in getallen uit te drukken hoe slecht het land ervoor staat. Er is helemaal geen infrastructuur om er zowiezo achter te komen hoe het ervoor staat.

Maar wat een overgang dan als je het zo op een lijst terugziet.

Vandaag hadden we een live boat training tijdens het varen, dat is een verplichting, een fire drill en een pirate drill en lifeboat training. Tijdens de drill ging het echter over in een werkelijke situatie. Iemand had iets zien drijven aan stuurboord kant en er werd direct alarm geslagen.

De kapitein gaf aan dat de situatie nu echt was en dus niet meer een oefening.

Het schip minderde meteen vaart en ging een rondje varen om terug te komen naar de plek waar ' iets' gezien was. Iedereen werd opgeroepen bij naam en er werd gechecked of we er allemaal nog waren.

Gelukkig was dat zo, het zal toch gebeuren zeg dat er iemand overboord valt en niemand heeft het gezien, daar drijf je dan midden op de oceaan.

In ieder geval, we hebben nog een poos rondgevaren op die plek, maar er was niks te zien. De reddingsboot was al standby, maar hoefde niet overboord. Best wel even spannend.

Nou, zo weer lekker slapen, dat wil hier wel op zee.

Volgende week meer over de aankomst in Monrovia.

Goed weekend allemaal.