Druk, druk, druk

Hier weer even een berichtje tussen de bedrijven door. De AFM is hier nu een week en we zijn elke dag druk bezig om te verhuizen, schoon te maken en op te ruimen. Verder veel officiele bijeenkomsten waar we dan een beetje uitgeput bij elkaar zitten. Er zijn allerlei gasten aan boord vanuit het bestuur en grote sponsors, vandaar alle officiele bijeenkomsten.

Vannacht weer zwemmerswacht gedaan van 4 tot 6, de 1e nacht dat de AFM hier lag zijn er wel 6 zwemmers gesignaleerd, dan zie je dat er toch mensen zijn die via het water aan boord proberen te komen. De zwemmerwacht blijft dus nog wel even doorgaan, de vrijwilligers om het te doen nemen af, want er vertrekken veel mensen deze week en je hebt ook niet altijd de puf om 's nachts uit je bed te komen om 2 uren rond te lopen. Op de AFM lopen ook zwemmerswachten rond, dus het gaat na de verhuizing gewoon door daar.

Even wat foto's van de nachtelijke wacht, verder gebeurd er niet zoveel, behalve dan dat we het erg druk hebben met sjouwen. Afgelopen vrijdag hebben we 75 % van de medische spullen al overgebracht, de verwachting was dat we 20% konden doen die dag, maar dat werd dus een beetje meer. Is dat maar klaar. We zijn ingedeeld in groepen van 5 en maken dan met al die teams een ketting van het ene naar het andere schip en geven dan alles door. Werkt heel goed.

Even uitpuffen

In het ruim, pallets aan het maken, erg warm daar beneden!!

Gewoon maar doorgaan, goede conditietraining hier!!!

Maandag is de president van Liberia aan boord geweest met de minister van volksgezondheid. Een hele happening, veel bewaking en bodygards. Ze heeft ons toegesproken. Ik heb respect voor deze vrouw, ze is al dik in de 60 en gaat er helemaal voor, geweldig. Daarbij komt ook nog eens dat ze ook een christen is.

Vandaag wortd om 9:30 een fakkel van het ene naar het anders schip gedragen en dan zijn de officiele bijeenkomsten afgelopen. De gasten gaan dan weg en wij gaan vanmiddag verder met dozen sjouwen.

We hebben allemaal een Mercy Ships shirt gekregen en moeten dat aan hebben en dan maken we met zijn allen een rij van mensen van de Anastasis naar de Africa Mercy en geven de fakkel door. Ik hoop dat het droog is..........

Nou, meer heb ik nu even niet te vertellen.

Groetjes, Mirjam

AFRICA MERCY has arrived!!!!!!

Nou eindelijk is de dag dan gekomen dat de AFM is gearriveerd!!!!!!
Het was een lange indrukwekkende dag. Om 4 uur liep ik al op het voordek om de zwemmerswacht te doen. We zagen wel 5 schepen voor de haven liggen met lichten, maar konden niet gewaar worden wie wat was. Om 6 uur ging het licht aan, het was prachtig om de zwarte nachtlucht te zien veranderen in vele kleuren blauw. Het was echt net of iemand het licht aandeed. Toen konden we in de verte de AFM inderdaad zien aankomen. Om 7 uur werd ze verwacht en konden we al iets groots wits aan zien komen, maar het wachten was op de loodsboot, die besloten had eerst wat anders te doen ( the african way). Dus na 8 uur begon er wat schot in de zaak te komen en uiteindelijk rond 10 uur lag de AFM aan de andere kant van het dok te stralen.
Een historische dag voor Mercy Ships en fijn om getuige van te zijn geweest.
Om 13:00 werden we aan boord verwacht voor een safetymeeting en allerlei afspraken.
Volle bak, want de AFM heeft dik 100 man aan boord en wij met z'n dik 300 erbij allemaal in de grote international lounge. Allerlei informatie gekregen en een tour over het schip.
Krijn weer terug gezien en Oebele ook gesignaleerd en welkom geheten.

Tja, hoe voelt dat nu, wat gaat er nu door je heen op zo'n dag als vandaag?
' Om met Agnes en mijn leus te spreken' ( die we van dr. Gary hebben opgepikt) : " it is a mixture off emotions " zeg maar alles door elkaar heen.
Indrukwekkend, maar als je in het schip komt en ziet waar je komt te slapen, even slikken want de bunks ( stapelbedden) zijn erg krap op elkaar. Voor mij met m'n lange lijf betekent dat ik op het onderste bed met m'n hoofd gebogen moet zitten en op het bovenste met m'n halve bovenlijf moet buigen om te kunnen zitten, ik moet maar zien hoe dat zal gaan. Verder wel douche en toilet in de cabin, maar heel eerlijk gezegd is het hier ook oke. Het afscheid van de Anastasis zal moeilijk worden, het is een geweldig schip. Nog 1 dikke week woon ik hier............
De AFM, het wordt ons thuis voor de komende tijd, de gemeenschappelijke ruimtes zijn mooi en gezellig en hebben lekkere banken en stoelen enz. De cabin is dan meer alleen een slaapplaats zo moet je het maar bekijken.
Er komen nog een paar hele drukke weken, want alles wat nu ingepakt is, moet eerst overgebracht worden naar de AFM en ook weer uitgepakt worden en een plaats krijgen. De afdeling en de operatiekamers moeten helemaal opgevuld worden met de materialen en de bedden en noem maar op. Zo moeten alle afdeling van het schip over. Maar eerst veel gasten en officiele bijeenkomsten te verwachten.
De schouders er dus onder met z'n allen.
Veel crewleden vertrekken de komende weken en er komen veel nieuwe voor terug, dus dat is ook een omschakeling. Ook een mixture van emotions, want ik heb al van een paar mensen afscheid moeten nemen waar ik goed mee op kon schieten en dat is wel wennen.

Nog even wat foto's van deze indrukwekkende dag.



Dit is nog een foto van het hele medische team ( inclusief, tandartsteam, oogteam, apotheek ne opslagruimte medewerkers) zoals het nu aan boord is, veel van deze mensen zullen vertrekken, maar dit was het Anastasis medisch team wat nu nog over was.





I










De Africa Mercy, voor het eerst in Liberia, de eerste nacht.
Goodnight.

Alweer weekend

Tjsonge wat gaat de week hier snel, ondanks dat er geen patienten meer zijn hebben we wel van alles te doen de hele week. We werken zo'n 8 uur per dag, wat komt er wat los als je de inhoud van een schip in gaat pakken zeg.
Toen ze zeiden dat we daar een aantal weken voor nodig hadden dacht ik dat dat veel te veel was, maar nu pas zie je hoeveel werk het is en nog gaat worden!!! Ik heb deze week dus geverfd, dat is nu klaar en geholpen in de keuken, ook een warm klusje en in een ruim geholpen met het stapelen van dozen op pallets die dan door een kraan uit het ruim gehaald gaan worden.
 
De airco draait sinds 3 dagen op halve kracht, er is nu iets stuk wat echt niet meer gemaakt kan worden. Warm dus in het schip, maar gelukkig doen de blazers het wel en is het 's nachts nog uit te houden in bed. Ook deze week een zwemmerswacht gelopen, beviel goed, dus komende week heb ik me weer een paar keer aangemeld voor 2 uurtjes wachtlopen 's nachts.
Van dinsdag op woensdagnacht wordt de Africa Mercy hier verwacht, ik loop dan een wacht van 4 tot 6 dus kan het hele spectacel van binnenvaren meemaken, dat zal rond 7 uur 's ochtends zijn.
Dan volgen er de rest van de week allemaal formele bijeenkomsten en komen er veel V.I.P.'s de president van Liberia: Ellen Johnson Sirleaf komt ook nog aan boord en noem maar op. En dan moet dus alles verhuisd worden van de ene loopplank naar de andere en via de ruimen natuurlijk. Ik ga het weekend van 2/3 juni verhuizen naar een cabin op het andere schip, ben benieuwd.
Inmiddels ben ik ook een paar keer in de stad geweest en kan zeggen dat er wel dingen aan het veranderen zijn, alhoewel het heel langzaam gaat. Maar je ziet opbouw van de stad in een heel pril stadium. Verder is het nog steeds een erg drukke warme volle stad met veel markten, mensen, kleuren, geuren en smaken.
Zaterdagochtend meegeweest naar God's children home, een weeshuis. Vorig jaar zijn Linda en Gert-Jan hier op bezoek gegaan en hebben contact gelegd en een programma opgestart voor de kinderen. Inmiddels is dit een mercy ships project geworden en het loopt goed. Elke zaterdag gaat er een vast aantal mensen heen en kun je je ook inschrijven om mee te gaan. Er wonen ongeveer 30 kinderen, het ontroerde me enorm hoe enthousiast de kinderen waren in het zingen en hoe fijn ze het vinden dat er mensen komen die hun verder willen helpen. Er werd een zondagsschoolprogramma gedaan zeg maar, eerst heel veel zingen, dan een verhaal en daarna een knutselwerkje en dan nog buiten spelen. Deze week kregen de kinderen allemaal een foto van zichzelf, die was een poosje terug gemaakt. Stralende gezichten toen ze de foto op mochten halen, glimlach van oor tot oor...............ontroerend.
Ik ga zeker vaker mee op de zaterdagochtenden als ik vrij ben.
Vandaag naar een kerkdienst geweest in de stad, uitgenodigd door een vertaler van de afdeling, was een mooie dienst, wel weer superwarm, je blijft zweten, niet normaal, maar goed dat kun je verwachten als je in Afrika bent.
Vanmiddag toch nog even naar een strand gegaan, kan nu nog voor de regentijd begint.
Morgen weer aan de slag en zodra de Africa Mercy hier is zal ik verslag doen van alles wat er verder gebeurd.
Helaas is de fotoknop weer buiten werking, dus even geen foto's.........

Groetjes, Mirjam

Vertalers en nurses na de dienst nog even met elkaar op de foto, eind juni zien we elkaar weer terug op het nieuwe schip.........

Op bezoek en een verstekeling aan boord

Hallo allemaal,

Wat kan er in een paar dagen veel gebeuren en wat maken we veel mee hier met elkaar.
Zo ben ik afgelopen zondag meegweest naar de kerk van Cynthia, 1 van de vertalers die op de afdeling werkt. Ik ken haar van de vorige keer dat ik hier was en werd nu uitgenodigd om mee te gaan naar de dienst en daarna naar hun huis. De dienst was bijzonder, ik was samen met 1 van de chaplains van het schip, we werden behandeld als eregasten, dat had voor mij nou weer niet gehoeven, maar daar kom je niet onderuit. We zaten op plastic stoelen met ons gezicht naar de 'zaal' toe. Iedereen zat verder op houten bankjes. Ik voelde me eerlijk gezegd wel wat opgelaten. Maar goed, gelukkig hoefde ik niet te preken, dat had ze me gevraagd, maar ik heb gezegd dat dat er niet in zit!!!!!!!! Zeker niet in het Liberiaans Engels. De chaplain heeft wel een getuigenis gegeven over zijn leven en dat was goed. Het was een warme dienst met veel zang en dans en preek, Amen, Halleluja.
Na de dienst met z'n negenen in 1 taxi naar het huis van Cynthia en haar man de pastor van de kerk. Ze wonen een stukje uit de stad na een brug waar veel woningen staan. Geen goede weg, maar zandkuilen, dus als het regent, niet begaanbaar.
Het huis daar werd ik stil en verdrietig van, ze hebben een heel kleine ruimte van riet en gedeeltelijk muur met een golfplatendak erop. De kinderen ( 5 ) slapen in 1 ruimte met nog andere kinderen en zij samen hebben een slaapgedeelte. Cynthia had 's morgensvroeg de maaltijd al klaar gemaakt en de pannetjes en 2 borden stonden klaar op tafel. Haar man en ik kregen eten opgeschept, de kinderen bleven buiten. Rijst en casavabladeren en vlees, het smaakte goed, maar het voelde vreemd om alleen met haar man te moeten eten, gelukkig kwam ze erbij zitten toen ik dat vroeg en at ze uit de pan mee. Het was warm in het kamertje, geen water, geen licht, geen electrisch. Ze hadden een heel klein generatortje staan, die ze zo nu en dan gebruiken. Er was ook geen wc in huis, gelukkig hoefde ik geen gebruik te maken van een wc, je zweet zoveel dat je niet meer hoeft te plassen zeg maar.
We hebben met elkaar zitten praten, en ze vertelden me over hun leven. Voor de oorlog woonden ze in een normaal huis en hadden het goed. Alles kwijt geraakt..............
De kinderen kunnen niet naar school, want dat kunnen ze niet betalen. De jongste is bijna 3 jaar en de oudste ongeveer 15 jaar. Ze leiden de kerk en sparen voor stenen en cement om de kerk verder op te bouwen en te laten groeien. Samen zijn ze daar heel actief in en Cynthia werkt nu dus aan boord als vertaalster. Ik heb gehuild toen ik weer aan boord kwam, wat hebben wij het hier dan ontzettend goed, wat kun je doen om te helpen, het lijkt een druppel op de gloeiende plaat, want er zijn zoveel gezinnen als deze....................

Zaterdagavond hadden we een overstroming aan boord van het schip, er was iets met de watertank op het voordek en het stroomde over, kwam dus binnen en liep van het A-dek naar het B-dek naar het C-dek alle trappen bijlangs. Iedereen werd opgeroepen om te komen met een emmer of wat dan ook en we hebben met elkaar al het water weggeschept en doorgegeven in de rijen. Toen het lek gedicht was moest er nog heel wat water opgeruimd worden, actie dus.

Van maandag op dinsdagnacht hebben we een verstekeling aan boord gehad die om 5 uur 's ochtends ineens bij iemand in de hut stond met een mes. Hij heeft van alles gestolen, maar heeft haar gelukkig niks gedaan. Toen hij weg was heeft ze alarm geslagen en is hij gevlucht. Hoe de man aan boord ik gekomen is een raadsel, want er wordt super goed gecontroleerd dag en nacht. Ze vermoeden dat het een 'zwemmer' was die dan via het water op wat voor manier dan de boot op klimt. Om alle trossen zit wel prikkeldraad om het ze niet makkelijk te maken maar het is toch gelukt. Mensen zijn echt wanhopig op zoek naar van alles om te stelen, er zelfs een keer een generator gestolen door een zwemmer en een fiets. Of het is iemand die overdag toch aan boord is gebleven van de dagwerkers en die het schip heeft gekend, want hij wist hoe te ontsnappen. Dinsdagochtend moesten we dus allemaal bij elkaar komen en werden in teams verdeeld om het hele schip uit te kammen of hij zich verstopt had of inderdaad van boord was. Ik zat in een team wat een heel diep ruim inging met zaklampen en we moesten in alle hoeken en gaten kijken, wat een ruimte zeg in een ruim onder een ruim. Gelukkig was de man echt van boord.
Nu wordt de bewaking extra aangescherpt met 2 mensen 's nachts die de stuurboordkant van het schip moeten bewaken ( waterkant). Iedereen doet dan 2 uren wacht zeg maar, van 22:00 tot 06:00 's ochtends. Ik ga ook een paar uurtjes meedraaien deze week van 00:00 tot 02:00.

Zo zie je in een paar dagen kan veel gebeuren, verder zijn we druk aan het pakken en zijn we aan het bedden verven, ik zit in het verfteam, wat ik super leuk vind. Lekker bezig buiten op het dok.
Vanavond hebben we een afsluitende dienst gehad op de lege afdeling, alle vertalers waren er en hebben de dienst muzikaal begeleid, was erg mooi.

Weekend......., afdeling gesloten

Nog even een foto van een hard werkende nurse tijdens de screening, we waren na de middag naast de trappen van het stadion gaan zitten, want we waren inmiddels oververhit geraakt in de felle zon. Achter mij is de onderkant van de trappen, een soort glop, het stonk er naar urine en er waren veel beestjes, brrrrrrrrrrrr. Maar gewoon maar doorgaan, ..........

Afgelopen zondag zong er een koor hier uit de stad aan boord bij ons in de dienst, het was super, om kippevel van te krijgen, jammer dat je geen filmpjes op blogger kan zetten anders konden jullie helemaal even meegenieten. Maar je kunt je er vast wel iets bij voorstellen. De fotoknop werkt gelukkig wel weer, dus dan maar weer even wat foto's.

Vandaag is de afdeling officieel gesloten, de laatste patienten zijn of naar huis, of naar een ziekenhuis in de stad gebracht. De zaal is nu leeg, en we zijn alles aan het inpakken. Vanavond hebben we als afsluiting met alle nurses ergens gegeten in de stad, was gezellig. Wat we zullen gaan missen probeer ik een beetje weer te geven door middel van deze foto's. Want volgens mij gaan we dit schip echt missen, ik in ieder geval wel, het is een echt schip en heeft charme, maar het is ook erg oud..............
We zullen op de Africa Mercy geen takels en touwen meer hoeven te gebruiken om de patienten vanaf de operatiekamer naar beneden te brengen, want alles zal daar op 1 verdieping ( dek) zijn.

Meestal is het druk op de bedden en slaapt iedereen bij elkaar in bed. Laatst was de afdeling zo vol dat er volgens mij wel 90 mensen tegelijk waren, bezoek en noem maar op. En de baby's huilen en de tv knoerdhard aan, maar het heeft wel wat, er is ook veel lol gelukkig en er worden vriendschappen gesloten tussen kinderen die een paar weken met elkaar doorbrengen. Deze 3 jongens zijn hier een poosje aan boord geweest.

De TV is super, er worden veel films gedraaid, iedereen geniet ervan. Van de Lion King tot de Jezus film en vele andere bijbelse verhalen of van Lassie, noem maar op. Het geluid staat dan meestal keihard aan

Tot slot 1 van de vele mooie zonsondergangen, alhoewel het prachtig weer lijkt, kan het echter zo omslaan in bliksem en donder en heeeel veeeeeel regen, de regentijd zit er echt aan te komen. Afgelopen nacht heeft het enorm geregend en gestormd, ik werd er wakker van, het schip lag helemaal te schommelen. De Africa Mercy is onderweg, maar heeft ook door slecht weer vertraging, we worden elke dag op de hoogte gehouden van het hoe en wat. Er schijnen nu veel mensen zeeziek te zijn.....................

Foto's screening

Hallo allemaal,

Hier even een paar foto's van de screening van afgelopen week.
Iedereen leeft zo mee, dus maar weer een paar foto's ( kleine moeite, op dit moment werkt alles goed). Ik krijg veel mailtjes, dat doet me goed, alleen kost het even wat tijd om iedereen terug te schrijven, maar er komt een reactie hoor!!!!!!
Inmiddels zijn de operatiekamers gesloten en de laatste operaties gedaan, tot eind van deze week is de afdeling open, dan hopen we dat alle patienten die er nu nog zijn naar huis zijn.

Mensen die wachten op de banken inmiddels binnen in het stadion.

Laatste operatie aan boord van dit schip, de Africa Mercy is nu onderweg, we hebben het via een webcam gevolgd vanmiddag met z'n allen en luid gejuich toen de trossen los gingen in Rotterdam hier in de grote zaal, iedereen was even gekomen.

Nu inpakken............... ik werk de komende 3 dagen op de operatiekamers om in te pakken.

RTL-4 Africa Mercy

Even een nieuwtje, morgenavond 7 mei komt Agnes op tv bij RTL-4, er zijn opnames gemaakt aan boord van de Africa Mercy vandaag. Dus even kijken en kan iemand het opnemen??
De uitzending is om 22:30.

Groetjes, Mirjam

Straatbeelden

Screening 3 mei

Screening 3 mei.

Op de foto met 3 jochies van de afdeling die hier inmiddels al een paar weken zijn, met flinke brandwonden, dus die blijven vaak langer i.v.m. wisseling van de verbanden bij de getransplanteerde huid.

Maar nu een verslag over de screeningdag gisteren. Al vroeg vertrokken en alles klaarzetten in het stadion. Een heel oud voetbalstadion met banken van steen en aan 1 kant een overkapping waar we de screening hielden. Er stonden veel mensen in de rij, schatting is toch wel een paar honderden, maar minder dan de vorige keer. Reden is misschien dat er in de afgelopen maanden al veel mensen zo naar het dok zijn gekomen en al zijn ingeroosterd voor een operatie, verder werd er dit keer alleen gescreend voor gezichtsaandoeningen, plastische chirurgie en orthopedie. Dit hangt dus af van de artsen die beschikbaar zijn in de komende periode. Vorige keer werd er ook voor oogoperaties gescreend, maar dat wordt nu ook hier op het dok gedaan in een tent en dat gebeurd dagelijks. De oogoperaties zijn al aardig volgepland. Er werden dus in de rij buiten het stadion al veel mensen naar huis gestuurd, omdat we ze niet konden helpen, dat was de hele nacht al zo gegaan. Dus degenen die overbleven konden het stadion in komen.

Naar schatting zijn er zo'n 300 mensen gezien en ingepland voor operatie of verder onderzoek. Ik werkte samen met een fysiotherapeute en een practical nurse, zij moesten een vooronderzoek doen voor de orthopedisch chirurg die hier pas in juli kan zijn en dan dus al die mensen die zij een afspraak kaart hebben gegeven gaat onderzoeken en dan pas horen ze of ze inderdaad ook geopereerd kunnen worden. Mijn taak in dit geheel was, als zij klaar waren met de mensen dan kreeg ik het onderzoeksformulier waarop stond wel of niet terug voor onderzoek door orth. chirurg en de voorlopige diagnose. Het was hun dan al verteld. Degenen die wel terug kunnen komen in juli, die moest ik een afspraken kaart meegeven en vitamines en ijzer tabletten waar ze dan in juli mee moeten beginnen om in een betere conditie te komen en dit uitleggen. Verder moest ik dit alles registreren. Ik werkte samen met Emmanuel een vertaler van de afdeling en dat ging heel erg goed. Hij kent veel dialecten en zo hebben we ons er samen doorheen geslagen. We hebben ook wel lol gehad als ik probeerde op z'n Liberiaans wat te vertellen ( bonedoktor is orthopedisch chirurg en " do the work" betekend dat de operatie gedaan wordt), bij sommige mensen kon dat en gelukkig kun je dan ook nog lol maken, want soms was het ook erg triest als mensen niet terug konden komen, ze hadden er toch heel erg op gehoopt. Deze mensen hadden atritis of reuma of vroeger polio gehad en die kunnen niet geopereerd worden. Verder veel jongens met schotwonden waardoor fracturen die niet goed geheeld zijn. Sommige mensen werden ook echt heel boos en dat kon ik me dan best wel goed voorstellen, het is dan zo'n grote teleurstelling. De mensen werden door de escortservice weer het stadion uitgebracht en konden als ze dat wilden naar een gebedsteam wat daar speciaal voor aanwezig was. velen maakten daar gebruik van en ik hoop dat ze wat geruster naar huis zijn gegaan. We hadden het erg druk op onze post en de rest van de artsen was op een gegeven moment al klaar, die kwamen op het eind helpen en toen ging het erg snel. Toen kregen Emmanuel en ik het erg druk, want toen waren er veel mensen tegelijk klaar en stonden te wachten tot ze bij ons aan de beurt kwamen. We hebben 97 mensen gezien bij de orthopedie en daarvan komen er 66 terug in juli om door de chirurg die gaat opereren onderzocht te worden en voor X-rays ook veel om te zien of operatie mogelijk is. Om half 3 was ik alweer terug op het schip, iedereen had zich ingesteld op een hele lange dag, maar dat viel dus reuze mee. Het was wel een erg warme dag en een groot deel van de dag zaten we in de zon, ondanks de overkapping. De mensen zaten te wachten op de stenen stadionbanken onder de overkapping en die zaten dus iets meer uit de zon. Er werd water en broodjes rondgedeeld.

Er zijn de afgelopen maanden al veel mensen op het dok gekomen en die zijn dan ook gezien door een arts en worden direct ingeroosterd voor operaties. Dus het loopt aardig vol, het schema voor de gezichtsoperaties is helemaal vol.

Gister was er ook een optocht te horen buiten het stadion, Emmanuel vertelde me dat het gister 3 jaar geleden was dat Charles Taylor zijn functie had afgelegd, dat vieren ze nu elk jaar met een optocht. We konden het niet zien, want het was allemaal afgesloten in het stadion. We werden de hele dag bewaakt door de UN, ditmaal allemaal vrouwen.

Foto's zijn nog niet beschikbaar, we mochten zelf geen camera's mee nemen ( logisch) . De communicatieafdeling heeft foto's gemaakt. Zodra die op ons intranet staan dan zal ik ze op de website zetten.

Er was ook een man die me nog herkende van de vorige screening, zo bijzonder. Hij was daar toen met een familielid voor oogonderzoek en wist zelfs mijn naam nog. Hello Mirjam riep hij toen hij aan de beurt was. Bijzonder, hij wist het precies nog te vertellen hoe en wat. Nou, dit was het weer even, dit weekend werk ik nog en dan sluit de afdeling 11 mei. De overige dagen sta ik ingepland om ergens te helpen met inpakken, ik weet nog niet waar. De Africa Mercy is nu in Rotterdam. ( zie ook website www.mercyships.nl) Mijn moeder en Rona en Johnny gaan er zondag heen, dat is hartstikke leuk, kunnen ze even zien waar ik de komende maanden op ga wonen en werken. Dinsdag vaart het schip dan richting Afrika, eindelijk na 8 jaar gaat het dan toch gebeuren. We zijn heel erg benieuwd hoe het allemaal zal gaan als ie de haven binnen komt varen.......................

Toch nog even een paar foto's

Nou, dan toch nog een paar foto's vanaf het " intranet" geplukt, niet van de screening van vandaag maar wat foto's van de ward en de patienten.
Morgen zal ik de tijd even nemen om m'n verhaal te doen van de screening, het was weer indrukwekkend, maar de opkomst was minder groot dan gedacht werd.
Meer morgen........................ en misschien weer wat foto's als ie het nog doet.............