Hallo

Hallo allemaal,

Hier ben ik weer even, het voelt alsof ik al veel langer weg ben dan 5 dagen. Nog niet eens een week. Het gaat goed met me, alhoewel ik wel 2 kilo ben afgevallen op een niet zo prettige manier, maar dat hoort erbij en het gaat weer wat beter nu.

Inmiddels ben ik goed ingewerkt en heb alweer 2 dagen vrij, dat is wel even prettig hoor. Op de afdeling is niet veel veranderd, veel vertalers ken ik nog en zij mij, wel meer dan de helft is er ook weer van de vorige keer. Verpleegkundigen moet ik nog wat leren kennen, veel uit de USA, maar gelukkig ook uit Canada, Engeland, Nieuw Zeeland, Zweden en natuurlijk Nederland. Ik zeg gelukkig, want de USA nurses zijn altijd moelijk te volgen, ze praten supersnel en lopen soms rond of is het hier ER. Nu overdrijf ik een beetje, maar ze werken anders dan wij dat gewend zijn. Maar goed,we hebben volgens mij wel een leuk team.

Er worden momenteel veel operaties aan het gezicht gedaan, maxfax heet dat hier, mensen met ernstige misvormingen of brandwonden, wat moeten die mensen zich toch vreselijk ongelukkig voelen als je zo misvormd bent. Er is een meisje geopereerd die vanaf haar jeugd iets met de kaak had, haar hele gezicht is scheefgetrokken. Nu hebben ze de hele flap aan de zijkant van de schedel opengemaakt en een spier ofzo veranderd. Ze kon haar kaken niet meer van elkaar krijgen. Ze moet nu om de 2 uur oefenen met spatels tussen de kaken, we moeten er dan steeds eentje meer tussen schuiven zodat de kaken en de spieren weer oprekken en ze moet oefenen de kaak open en dicht te doen. Gister zat ze er helemaal even doorheen, kan ik me voorstellen zeg. Ook een jongen va 17 die over zijn hele borstkas en buik knobbels en bobbels had, die open waren gegaan. Hij heeft een huidtransplantatie ondergaan. Moet 3 dagen plat blijven liggen, zodat het aan kan slaan het transplantaat. Verder veel mannen die aan een liesbreuk worden geholpen, die zijn de volgende dag alweer vertrokken dus dat gaat aan de lopende band kun je wel zeggen. Ook worden er veel oogoperaties gedaan, maar die komen niet bij ons op de afdeling, die gaan direct weer naar huis.

Een mix van mannen, vrouwen en kinderen. De vertalers gaan me Liberiaans Engels leren, dus dat is leuk, want dan kan ik hopenlijk wat makkelijk praten met de patienten. Nu kijken ze me soms aan of spreek ik chinees en als ik vraag do you understand me dan zeggen ze uhu ( dus niet), en als er dan een vertaler hetzelfde verteld snappen ze het wel, het is echt de uitspraak die anders is dan het engels, de woorden zijn gelijk. Maar goed als daar tijd voor is gaan ze met me aan de slag en hoop ik het ook te leren.

Ik slaap in een 4 persoonshut, die ik deel met 2 anderen. Dat gaat goed, alleen de toilet is heel ver weg en als je dan vaak moet............is dat een hele onderneming.

Ik ben nog niet de stad in geweest, komt nog wel. Wel ben ik van het schip afgeweest en heb een eindje gelopen naar de weg enzo. Ook niks veranderd wat dat betreft.

Het is bedrijvig in en om het schip, omdat binnenkort de Africa Mercy komt zal er nog veel geregeld moeten worden. We werken op de afdeling door tot ongeveer 12 mei en dan zijn er geen patienten meer. dan wordt het inpakken geblazen en labelen van spullen.

Het zal wel een enorm feest zijn als het nieuwe schip hier de haven binnenkomt varen.

De ligplaats moet klaargemaakt worden, er schijnt daar nog een gezonken schip te liggen, morgen gaan er duikers kijken hoe het ervoor staat en dan moet er een stuk van de mast worden afgezaagd ofzo denken ze. Het is wat hier, er liggen nog steeds allemaal gezonken schepen in de haven, die een stukje boven water uitsteken.

Vanavond ben ik naar de communitymeeting geweest, die is elke donderdagavond en iedereen die niet hoeft te werken wordt daar verwacht. Volle bak dus, maar weer heel mooi, samen zingen en bidden en een preek van een lokale dominee. Heerlijk om naar te luisteren, ik kon het dit keer goed volgen wat betreft de taal.

Als je dan om je heen kijkt zie je mensen uit alle verschillende landen door elkaar heen zitten, ook veel mensen uit Afrika zelf die op het schip zijn komen werken de afgelopen jaren.

Dat ontroerd me altijd weer dat we met zoveel verschillende mensen al het werk hier kunnen doen. God heeft ons allemaal hierheen laten gaan en met elkaar gaan de schouders eronder in een prettige sfeer.

Vandaag en morgen ben ik vrij, lekker rustig aan even, want ik merk dat het toch wel heel druk is geweest de afgelopen weken voordat ik vertrok. Dat breekt me nu een beetje op, maar ik geef me lekker neer. Vanmiddag lekker op het zonnedek gezeten en wat afgekoeld in het zwembad.

Morgen ga ik misschien even mee de stad in met een groep, ze vroegen of ik ook zin had om mee te gaan, maar even zien hoe ik me voel. Het is erg warm en vochtig en ik moet er dit keer echt meer aan wennen dan de vorige keer, maar als dat eenmaal klaar is gaat het goed.