Wat een week!!

Alweer een week voorbij, de dagen vliegen om. In vogelvlucht zal ik verslag doen van de afgelopen week.

Maandag was de screeningdag, en onze gebeden zijn verhoort, het is achteraf gezien de enige droge dag en nacht geweest deze week, wat een genade!! Ook konden we bijna iedereen een afspraak geven voor operatie de komende 3 weken. 4 vrouwen konden we echt niet meer helpen, heel triest. Deze vrouwen worden wel opgevangen en er wordt met ze gebeden en indie nodig komen ze in de palliatieve zorg, wat inhoudt dat ze thuis bezocht worden en pijnmedicatie krijgen als dat nodig is. Verder verliep de dag prima, het was warm, maar alles beter dan hoosbuien die we de rest van de week hebben gehad.




De tenten op het dok, in het middengedeelte is de wachtruimte, om 7 uur 's ochtends zat het al helemaal vol. In de tenten wordt de voorgeschiedenis afgenomen en onderzoek door de artsen gedaan en als dan blijkt dat er geopereerd kan worden, wordt er bloed afgenomen en krijgen de vrouwen een afsprakenkaart mee voor opname.





De eerste week zit er op wat werk betreft, er zijn al een flink aantal vrouwen geopereerd en tot nu toe geen nare complicaties. De komende week zullen we de 1e ontslagen alweer hebben die gepaard gaan met een dress ceremonie, groot feest. De vrouwen die nu geopereerd zijn en 'droog' zijn prijzen en danken God voor deze ommekeer en ze hebben met elkaar een goede tijd op de afdeling. Gister zat ik met 10 vrouwen vast in de lift, we waren naar dek 7 geweest even lekker naar buiten en ze mogen geen traplopen. De meeste vrouwen hebben nog nooit in een lift gezeten en uitgerekend op de terugweg zakten we te ver door. Ietsje teveel aan kilo's denk ik. Oei........ gelukkig konden we bellen en heeft iemand ons er uit gered. We zijn maar gaan zingen, dat helpt altijd!!!

Verder ben ik nog op onderzoek uitgeweest naar de Oost Vlieland en ben aan boord geweest!
Zondag op de fiets naar de pier en toen ik dat hier aan boord vertelde aan een paar andere nederlanders was het gauw geregeld dat we in de reddingsboot even er naartoe konden.
Super was dat, alles bekeken binnenin, volgens mij niet veel veranderd aan boord. Ik heb een stukje geschreven voor de Harlinger Courant, misschien wel leuk voor oud Harlingers en Vlielanders. In de gaten houden dus.
Het schip wordt nu dus gebruikt als (nog steeds) passagierschip om vluchtelingen uit Liberia weer terug te brengen vanuit Ghana of Sierra Leone. Binnenkort vertrekt het schip weer.

Gister is de Anastasis vertrokken uit de haven van Monrovia. Dat was best wel even ontroerend moet ik zeggen. Het schip heeft tenslotte dik 28 jaar dienst gedaan en heel veel betekend voor heel veel mensen in West Afrika, en ook voor de bemanning. Bijzonder hoor, nu de laatste vaart naar Indie waar ze ontmanteld zal worden.

Ik heb wel even een traantje gelaten....................

Daar gaat ze dan, uitgeleide gedaan door een loodsbootje, we hebben staan zwaaien tot we het schip niet meer zagen.

Nou het was weer een hele volle week, vandaag regent het weer pijpestelen, dus echt even een dagje uitrusten en bijkomen en website bijwerken enz. enz.

Goed weekend allemaal en Gods Zegen,

Mirjam

Verhuizing is afgelopen

Morgen gaan we weer aan de slag in het ziekenhuis. Op het dok zal de screening zijn voor de VVF operaties. We verwachten 60 vrouwen, die van ver of van dichtbij komen, maar allemaal al zijn aangemeld, via een ziekenhuis, het rode kruis of via de VVFkliniek in Sierra Leone.
Er zijn voor de komende 3 weken 40 plaatsen voor operaties en we hopen en bidden dat we veel van de vrouwen die morgen komen zullen kunnen opereren.
Ik zie er naar uit om weer als verpleegkundige aan de slag te gaan, helemaal nu met m'n nieuwe opdracht om als coördinator aan het werk te gaan.
Vrijdagavond hebben we met elkaar gebeden op de afdeling bij alle bedden, dat was bijzonder, de afdeling en de operatiekamers zijn er klaar voor!
Morgen beginnen we om 7 uur alles buiten verder klaar te zetten, er staan 2 tenten op het dok waar we de screening in houden en buiten onder een tentzeil zal de wachtkamer zijn. Om 8 uur verwachten we dat de eerste vrouwen zullen komen en we hopen dat het niet zal regenen.
Vrijdag heeft het bijna de hele dag gehoosd en dan wordt het heel moeilijk om hier te komen als je van ver moet komen, de wegen worden dan onbegaanbaar. Dus maar bidden voor droog weer!
Eind deze week zal de Anastasis vertrekken en zal het dus stil worden aan de overkant, het schip is leeg en kaal en warm. Het is nu zo vreemd om er naar binnen te gaan, nu zie je dat het een oud schip is en dat je sfeer dus ook met de mensen maakt die er wonen. We zullen haar missen, maar beginnen nu toch ook wel te wennen op de Africa Mercy.
Nog een paar foto's van de verhuizing.

Nieuwe vrienden maken tijdens het verhuizen.

Dit is m'n "broer" Mozes ( en Mirjam)

Andere baan

Hallo allemaal,

Vandaag ben ik "aangenomen" voor een andere baan. Er zou deze week iemand komen om de VVF coördinatie over te nemen van degene die dat nu doet, maar helaas is zij ziek en komt niet.
Nu zaten ze daar mee aan. Degene die het nu doet gaat over 4 weken vertrekken en vroeg me voor het weekend vrij onverwacht of het niet iets voor mij zou zijn, ik had daar helemaal niet aan gedacht, ik dacht dat ze wel iemand anders op het oog zouden hebben als inval.
Ik heb er het weekend over nagedacht en vanochtend met ons hoofd erover gehad en ze waren het er allemaal eigenlijk wel over eens dat ik die functe wel in zou kunnen vullen. Er moet nu wel weer iemand op mijn plaats komen, want ze waren al bezig met roosteren, maar die komt er vast ook wel weer.
VVF coördinatie houdt in grote lijnen in dat je de coördinatie hebt over het VVF gebeuren.
Dit zijn de vrouwen die incontinent zijn geworden na een te zware bevalling en vaak is hun baby dood geboren als gevolg van deze te zware bevalling. Geen ziekenhuis of vroedvrouw in de buurt om een keizersnee te doen en het gevolg is vaak dat deze vrouwen door hun incontinentie afgezonderd leven van hun man en familie. Heel erg triest. Veel van deze vrouwen, niet allemaal helaas, kunnen geopereerd worden aan deze beschadiging tussen geboortekanaal en blaas en zijn daarna weer 'droog' en gaan dus echt een heel nieuw leven tegemoet. Probeer je het maar eens voor te stellen dat je jaren achter elkaar nat bent, en dan in deze hitte en geen Tenalady's hier te koop of wat dan ook.
Het VVF gebeuren houdt in dat je samen met de screeningscoordinator de screening organiseert, je bent bij het onderzoek van de arts en dus eigenlijk vanaf het allereerste contact erbij betrokken. Dan volg je alles en coördineer je tussen arts en afdeling en patient. En er komt een stuk administratie en verslaglegging bij kijken.
Het is echt een uitdaging voor me wat dat betreft en ik heb er veel zin in!!!!
Morgen gaan we al beginnen met de voorbereidingen en zal ik de komende weken ingewerkt worden. Als Caroline naar huis gaat hoop ik het over te kunnen nemen. De VVF operaties zullen een paar weken zijn, dan weer een paar weken andere operaties, dan werk ik weer gewoon mee op de afdeling en dan weer een paar weken VVF, screening enz.
Het gaat dus een afwisselende tijd worden voor me, ik zal alleen overdag werken en moet ook 's avonds paraat zijn als er wat is en soms in het weekend.
Ik ga er helemaal voor en heb er zin in dat er weer patienten komen op de afdeling, ik zal deze week nog even wat foto's maken van de nieuwe afdeling enz. voordat het vol ligt met patienten, want dan mogen we geen foto's meer maken. Vandaag zijn er veel gasten uit Monrivia op bezoek geweest voor een tour aan boord, ministers, pastors, andere organisaties zoals Tearfund enz.
Het schiet nu op, de laatste loodjes van de verhuizing. De Anastasis wordt steeds kaler en warmer van binnen. De crew die de laatste vaart meegaat, leeft nog wel aan boord. Ik blijf trouw de zwemmerswacht doen op de Anastasis totdat ze weg zal varen en we genieten nog even van het pooldek en de plons in het water.

Hard werken, veel lol en goed nieuws.

Het gaat goed hier, we werken allemaal keihard om de afdeling en operatiekamers volgende week klaar te hebben. Zondag 24 juni wordt het ziekenhuis officieel geopend.
Daarnaast zijn er nog steeds teams aan het sjouwen met dozen en meubilair enz. van de Anastasis naar de AFM, het schip lijkt niet leeg te komen. Waar moeten we alles stouwen?? Hier op de AFM is minder opslagruimte dan op de Anastasis. Vandaar dat ik 1,5 dag in een ruimte heb gezeten met een needlegun, wist ik veel wat dat was toen ik me vrijwillig aanmelde. Nu weet ik het dus en voel het nog in m'n armen, maar goed ik had het wel eens vaker gedaan dus er maar tegenaan. De vloer moest kaal, het roest eraf en dan wordt deze ruimte geverfd en dus ook weer opslagruimte.
Maandag komen er gasten uit Liberia, ministers en pastors etc om het ziekenhuis te bekijken, dus willen we in ieder geval een paar zalen en de operatiekamers klaar hebben. Poot aan dus, maar als het een beetje meezit hebben we vrijdag een dagje extra vrij, heerlijk..........................
Om jullie een beetje mee te laten genieten een paar foto's erbij, we hebben af en toe ook veel lol met elkaar en dat werkt gewoon heerlijk.

1 van de zalen is nu compleet ingericht, 10 bedden per zaal, i.p.v. 42 op 1 zaal! Totaal nu 65 bedden
Naast al deze bezigheden ben ik nog met een ander projectje bezig. Na 1 van de presentaties die ik in Nederland heb gegeven over Mercy Ships, kwam er iemand naar me toe van een stichting. Hij gaf aan dat als ik eens een idee had voor een kleinschalig project dat ik dan contact met hun stichting op kon nemen.

Inmiddels heb ik dat een paar weken geleden gedaan en is er een plan. Wat ik op mijn hart kreeg is om de kinderen van Cynthia een kans te kunnen geven om naar school te gaan. Cynthia is de vertaalster van de afdeling waar ik sinds de vorige keer dat ik hier was contact mee heb en waar ik laatst geweest ben op visite. Zij en haar man hebben 5 kinderen en kunnen het schoolgeld niet betalen. Na het een en ander te hebben uitgezocht heb ik het plan voorgelegd aan de stichting waar het contact mee was gelegd en ze zijn acoord gegaan om het schoolgeld te betalen voor deze kinderen.

Afgelopen zondag ben ik bij Cynthia en haar man op bezoek geweest, op de fiets door Monrovia, wat een belevenis, ongeveer 45 minuten fietsen. Ik was samen met Agaath en we mochten hun vertellen dat er een stichting in Nederland is die het schoolgeld wil gaan betalen voor hun kinderen. Ze waren sprakeloos, Cynthia vloog me in de armen en viel op haar knieen en dankte God voor dit wonder. Enorm dankbaar hiervoor!!!!! Wat voor ons zo gewoon is dat je kinderen naar school kunnen gaan, is hier niet zomaar iets. Zodra het kan ga ik mee naar de school waar ze hun kinderen naartoe willen laten gaan en kunnen we alles verder gaan regelen.

Het was en is heel bijzonder om in dit ' wonder ' voor hun een schakeltje te mogen zijn en het goede nieuws te vertellen en een gezin echt verder te kunnen helpen met het bouwen aan de toekomst.

Dit goede nieuws wilde ik jullie niet onthouden, wie weet komen er nog meer plannen.

Groeten en tot een volgende keer, Mirjam

Hoi

Hallo allemaal,

Hier weer even een teken van leven, niet veel te vertellen dit keer behalve dan dat we de hele week hard aan het werk zijn geweest met dozen sjouwen en uitpakken op de afdelingen in het ziekenhuis, schoonmaken en opruimen, gewoon een verhuizing, maar dan een hele uitgebreide!!
Het regenseizoen is begonnen en we hebben al flink wat buien gehad, maar daartussendoor kan het heerlijk weer zijn, opgeklaarde lucht en soms zelfs even fris. Er staat een flinke bries hier, heerlijk. Vanavond lekker buiten gezeten en een boek gelezen, ontspanning zoeken en uitrusten dit weekend om er volgende week weer tegenaan te kunnen, want er moet nog heel wat werk verzet worden willen we 24 juni weer open kunnen als ziekenhuis.

Het kruis op de foto is van de boeg van de Anastasis en is doorgegeven in de rij van bemanning vorige week , voor de fakkel aan. Het kruis komt nu op de boeg van de AFM als teken dat we ons oog en hart richten op Jezus, Hij gaat ons voor en door Zijn liefde voor ons kunnen we dit werk met elkaar doen.

Zoekplaatje, ook ik sta hier ergens tussenin, heb een blauw shirt aan.

Groetjes allemaal en een goed weekend.

Mirjam

Verhuisbericht

Vandaag verhuisd naar de Africa Mercy cabin 4337.
Afscheid genomen van m'n hutje aan boord van de Grand old lady, zoals ze de Anastasis hier noemen. Het verhuizen ging lekker vlot, want iedereen hielp elkaar even. Nikki een verpleegkundige die hier mijn hutgenoot wordt had een koelkast op de kop getikt, dus die hebben we hier nu staan. Hij doet het, maar stinkt enorm, dus maar even schoonmaken. Wel een hele luxe, want nu hoeven we niet meer alle trappen op en af naar de gemeenschappelijke koelkast en dan maar hopen dat alles er nog in staat.
Het is een totaal andere hut, alles is nieuw, ook de matrassen en de kussens, dus dat is luxe en de douche doet het prima. Geen kakkerlakken hier, die kwam je daar nog al eens tegen, die hebben daar een prima leven. Maar ik zag ze liever toch niet over m'n bed lopen!!!!!!!
Vanmiddag nog even meegeweest naar een strand, wat heerlijk was, de wind is nu wat koeler en even van het schip af, even geen motoren horen, want die zijn nog wel luid. Daar wordt nog aangewerkt.
Ik zit nu in m'n hut, we hebben hier een aansluiting, dus dat is ook erg luxe, hoef je niet meer met je laptop van het ene naar het andere eind van het schip te lopen.
Ik hoor de motoren hier, dat slaapt vast wel lekker met dat geronk, het is net of we varen. Mijn uitzicht vanauit de hut is nu de andere kant op, ik kijk nu niet meer uit op het dok, maar zie de oude Vlieland liggen, nu wat dichterbij dus.
Het is wel weer wennen hoor, het is hier wel koeler, want de airco werkt hier goed, op de Anastasis draait de airco al 2 weken op halve kracht, Dus pluspunten voor de Africa Mercy.
Voorlopig maar even niet meer verhuizen, wat een gedoe. Eerst thuis alles ingepakt en op zolder gezet, toen hier uitgepakt en weer ingepakt en weer uitgepakt. Ik heb wat leuke dingen aan de muur gehangen, is hiet niet meer zo kaal hier.
Begin juli vertrekt de Anastasis, dus nog maar even buurten bij het zwembad en 's avonds lekker nog even buiten zitten in de luie stoelen. Die komen hier vast ook naartoe binnenkort.
Er is al heel wat verhuisd, dus we schieten op. Morgenavond eten we voor de laatste keer met z'n allen aan boord van de Anastasis en dan gaan alle borden en potten en pannen en noem maar op over hierheen. We nemen dan allemaal even wat mee, dan is het zo gepiept.

Ik vond nog een paar mooie foto's van de aankomst van de Africa Mercy, dus die zet iker even bij. Groetjes, Mirjam